Donderdag 17 juli
Gitzwart
De dag gegrifd in het geheugen
Met levenslange inkt
De pluche beer die ontheemd
Zijn eigenaar zoekt
Maar zijn roep is als een holle klank,
Een echo der vergetelheid
Wat echter nooit daarin zal geraken
Is het gemis dat als
Een verwelke roos
In een verder onaantastbaar veld
De onberispelijkheid tenietdoet
Nu en…
elk schilderij een hel
rood kleurde, veel te fel
een oor vond geen gehoor
sneed af in kleur
primaire terreur
weereens Van Gogh
weerstond kiezersbedrog
zijn woorden sneden vingers
onvertogen, overtuigd, de haat
in kromzwaard getrokken
proclamatie in het hart gegrifd
de ene Van Gogh
ging uit van de prent
de andere
was de producent
van…
Nog zijn de sporen voelbaar,
uniek, ik vermijd ze niet, ze
zijn in aard en ziel gegrift, een
schaduw van voorbije strijd, van
wie ik de mantel mocht beroeren,
waarop een gedoofde ster is bijgezet.
Ik blijf niet langer wenen, volg de
dood, gezeten in z’n tijdloos wiel,
flonkeren de vonken van jouw
vuurstenen, die bloedrood in een
dageraad…
Maar heel ver ben je verwijderd van mijn hart
slechts jouw beeltenis is in mijn brein gegrifd
bewaard als kleinood uit verleden jaren.
Nu denk ik weer aan jou en voel diepe smart
zet nu mijn gedachten aan jou hier op schrift
wil al mijn herinneringen bewaren.…
90
Bezig met laden