Alle inzendingen over gletschers

stapelwolk groeit uit tot een hemelse gletscher met zachtrose teint…

nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht; voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom een onpeilbaar heelal: water, zonlicht en gletschers en ook bij nacht de kristallen der glinsterende eeuwige sneeuw.…

de nacht is doorgehaald tussen bevroren rotsen gletschers grote massieven schreeuwend ijs lacunes immense lawines dreigend d'herinnering aan wat ooit misschien en onzeker was is niet meer gehemelte met ijsstoppels waar tanden zaten kiezen innerlijke tranen gestold in pegels die niemand ziet die nimmer open wonden liet toegedekt…

Vogel een boel gevoel een bankje hier en daar luistert de vogels zingen hun levenslied kijk omhoog de zon schijnt op de gemzen schaapjes gletschers en lawines kabels liften een glijpartij je hebt lente in Zwitserland…

hoe koel moet mijn gevoel om meer dan tienduizend jaar tot nu als vers in de gletscher geconserveerde vleeswaar samen met wolven bruine beren zojuist ontdooid te consumeren in nog grijze taiga van alaska nog steeds groeit ons bereik een kariboe ten prooi gevallen diepe voren van wreed gebeten achter schuin toen open gereten vanaf zijn…

Schaam jij je dan voor Plato's gletschers niet? Vooruit! Ik maak tot straatweg van graniet De draad!' En grac'lijk gleed je over de curven.…

Langzaam wringt zich 't water door 't steile dal, Verstaald tot gletscher, en bazalten wand Droppelt, geslepen door de gletscherrand, Bonkende blokkendonder, knal na knal.…

Een krans met bloemen gevlochten om hout valt in besmette aarde 't verdord oud herfstgoud Sterk de stem boven de donkere groeve, de bladeren en de droeve regen in 't zilveren licht, de uitwaaierende zegen, rondom een wereld in duizend angsten gevangen Belangen verstrengeling de rijke met 't ontoegankelijke hart klimt als een gletscher…

De maan breekt de wolken uiteen; en stromende uit die wel breken kolken en kreken, gletschers en meren naar alle verten uiteen. de aarde is klein en alleen, een slingerend schip in het ruim, dat zich stampend en schuin overstag gaand in doodsangst kampende boven houdt op het kolkende water des donkers onder het stormende schuim.…