Alle inzendingen over herinneringen OR vroeger

het rook nog naar gezelligheid en rust van lang geleden muren en het bord hadden zorgeloos de tijd opgeschort zag de kleine geesten in een groter lijf hun blikken toch wat wijzer herkende de details toen uitvergroot nu in balans zo op het oog slechts bij een enkeling brak nog de speelse twinkeling van vroeger tijden door…

Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot Gebroken was haar oog 't meisje leek zo dood Haar blik heel verbaasd; haar lichaampje ijskoud Een man schoof ernaast hij depte haar ’t zeezout Haar handen heel zacht haar voeten blauwrood Voor haar eeuwig nacht 't lief meisje lag dood Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot God,…

voor mij was het kerstfeest een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand breed uitgestald op het dressoir en de warmte van met z'n allen en iets van soberheid aan een tafel van fragiel geluk nu wij zoveel materiëler zijn weet ik mij een illusie armer…

een ledenpop en harlekijn nog kraakt de speeldoos het refrein uit vroeger jaren dagen op de zolder van de tijd gedroogde appels verse melk bij het ontbijt een moestuin waar de struiken afgedekt met net hun vruchten toonden aan de zon wij de rechte regels opgebonden bonen zagen en niet snapten wie dat kon het paard en koeien in de…

laatst zag ik een vriendin van vroeger maar zoveel ouder dat ik even dacht het is haar moeder later toen ik thuiskwam en in de spiegel keek herkende ik mijn vader…

Het huis waarin ik zo lang heb gewoond Woont ook in mij. De fiere gevel die Zich aan de straatkant scherp aftekent troont Daarboven met dezelfde acribie. Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen Vol schemering en half-gedoofde stappen Doorsnijden hersenen en huis, behangen Met kille doeken en met lampenkappen. Het zolderraam dat oorverdovend…

Het kastje met haar trouwservies, de sofa en de oorfauteuil zijn gisteravond van de wand geschoven. Kranten op de vloer. Een tafel, uitgerold behang, de witte achterkant naar boven, de lijm in waaiers uitgestreken. En staande op het keukentrapje reikt zij omhoog met nat en zwaar papier vol roze veldboeketten. Zij schuifelt naar de recreatie…

nog groeien ze de zwarte bloemen van de nacht ze komen onverwacht ronden rood en openen verdriet in pijn en dood wortels uit verleden voeden beelden in het heden maar bloeien doen ze niet in opkomend licht verkleuren ze realiteit brengt geuren terug ze stralen warmte van de zon in het reiken naar de hemel waar vroeger duister…

's-Nachts kom ik Nog wel op plaatsen Waar ik vroeger Vaker was Wat daar gebeurde Kleurde mijn leven Dat besef Kwam later pas Hoe een barst Een breuk kan maken Een afwijzing Je door laat gaan Als minder mens Een nat pak Je voor veel moois Laat waken Een teleurstelling Werkt Als nieuwe grens 's-Nachts kom ik Op oude plaatsen Een buurt…

ik zie weer de foto's uit het huis van verleden ze staan er goed op in toenmalig zwartwit pas later konden kleuren dat podium ook weer betreden het waren nuances overheersend in grijs de lach die nooit mocht een jeugd die een snelle volwassenheid zocht en zicht op een plaats met gewicht nu zomert lente het winterse grijs snel voorbij…

waar is de tijd als ik langs cheops rijd nu op kameel het fijne stof weer in mijn ogen bijt ik het westerszijn vermijd ze stappen traag en arrogant door het woestijnenloze zand het is ineens cultuur hun tred heeft al eonenlang dezelfde voetstap neergezet…

alles kom maar hier kom naast me zitten geef je hand dat praat gemakkelijk maakt een band ik voel je warmte door mij gaan je ogen wachten tot mijn woorden je verstaan je hand druk harder als je mijn emoties leest tussen de regels ogen voelen hoe gedachten scheuren uit een lang vergeten web het ingekapselde verdriet pijn van de herinnering…

Ik herken die geur daar staat mijn vader old spice s'ochtends jenever s'avonds samen met de KRO en dat zo elke dag natuurlijk de Gelderlander behalve zondag kerk en heimat films op de ZDF mijn vader lacht het voetbal wacht.…

ik liep met je rond trots als een pauw in het zicht van haar ogen was je schaduw verbogen verdween als zij naar je vroeg was boven met jou we speelden ons spel maar ze voelde het wel met jou was spelen me nooit meer vervelen we bespraken mijn leven kon jou alles geven mijn tranen verdriet om de klap op mijn smoel dat gevoel als ik…

waar ik kijk zie ik herinnering de tafel ligt ermee bezaaid restanten van gedachten een schrale troost wat harde woorden vaak emotieloos in een keer weggemaaid wij waren een beginneling wind waait stevig muizenissen weg zand verstomt de zee kleuren trekken langs de lucht mijn vlucht neemt de gedachten mee gedachten over jou niet…

Het zal nog jaren duren voor straten, pleinen, boulevards weer geplaveid zijn. En wij, in licht katoen en zijden kleren, weet je nog zeg ik steeds vergeefs weet je nog? Flirtend flanerend glanzend bloot onder licht wapperende kimono's gebloemd camparirood? ------------------------------- uit: 'Klaagliedjes', 2011.…

sereen zijn lichaamsdelen om je heen geordend in ontspannen in Godsnaam bid je laat de slaap me vangen weer is er die stip zwarter dan de nacht die langzaam groter wordt zich door de muren boort die jij hebt opgetrokken je ademt zacht maar voelt je al verkracht door wat er nu gebeuren gaat totaal buiten je macht je wakkert…

ik heb een steen gevonden, wrijf zacht het stof van alledag er langzaamaan vanaf ontmoet in kleur seizoenen en zie het groen in vele tinten bloemen de oogst voelt warm in de hand door zon gerijpt, een vrucht waarin het leven overblijft ik heb de tijd geschraapt van al je vreemde vormen de herinnering geraapt uit overleefde stormen…

Heel even leek het op communicatie met een vroegere ik…

ik heb je steen gekloofd zag hoe de aderen liepen eonen voelde ik in levens die gedaan hun haard verlieten ze gaven me de tijd te kijken langs miljoenen jaren hoe aarde ooit ontstond de schepping dichterbij te halen maar niet alleen het licht vertelt in steen verhalen het zijn emoties die je voelt in het fluisteren van toendertijdse…

ik reed weer met mijn opa mee de ket klapt vuur uit stoere hoeven we gingen in herinnering soms wekenlang naar zee vanuit Heiloo in eerste spurt nog even langs Kapél Maria was hun heilige bedevaarten gaven aflaat en verlossing uit de hel draafden zacht langs Egmond-Binnen uit het klooster hoorden we het zingen en terwijl…

ik heb de rots gebroken mijn eigen jeugd gewroken ben mild geworden in een stenig land alles met de blote hand verwond bij het splijten mijn armen laten openrijten aan de scherpte van het puin maar alles is nu eindelijk weg het zicht is vrij en ruim nog groeit er niets uit zaden die op een later leven wachten in blakerende zon en diepvrieskoude…

ik zie wat vage vormen bouwsels zonder naam een hand wenkt me te komen wijst me waar te gaan ik loop de jaren terug de stenen zijn versleten het pad ben ik vergeten voel ogen in mijn rug muren zijn gebroken kleuren zijn verfletst zacht fluisteren de spoken die mijn jeugd hebben verpest slinkse blikken, het steels bewegen om me heen…

Stil verlangen Naar iets wat niet meer is En wat nooit meer terug zal komen Wat nu nog hevig pijn doet Maar verzacht in de tijd die nog zal komen De herinneringen zullen ons langzaam aan leiden Naar mooie gedachten, aan vroegere tijden.…

In zwarte geslotenheid van eenzaamheid in een verlaten schuur schrijf je terug naar vroegere jaren een woord, een letter een brief, een kaft, een boek een foto, een herinnering een glimlach op dit late uur.…

die wandelingen op Texel met de hond een mooie herinnering verworden tot gemis om wat was en nooit meer komt gestorven is in ruzie de echo van vroeger klinkt en van later of het ooit weer wordt als toen de wandelingen met de hond op Texel…

Wat ligt nu nog onaangeboord In de krochten van mijn geest Een herinnering die mij bekoort Waarvoor vrees ik het meest Wordt daardoor mijn rust verstoord Of blijf ik onbevreesd Vroeger heb ik eens gehoord Was het leven één groot feest.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Ik zoek naar een herinnering en herkenning in jouw verhalen. Jij zoekt mijn ogen en vertelt ons verhaal van lang geleden. Ik doe mijn best en vind en vertaal mijn gevoel van vroeger naar het heden Mijn vroeger bevat momenten van geluk als voldongen feit. Van fragmenten waarop jij het zelfde dacht. Van mijn lauwe onverschilligheid.…