Alle inzendingen over huygens

Wie kan deze mens, veelzijdig in zoveel Aspecten, niet koppelen aan 'Da Vinci' of Aan 'Huygens' ons allen zo lief? Op artistieke En geleerde wijze gaven zij aan de verlichte Nieuwe mens een vrijbrief.…

... Poëzie is altijd in emotie je zinnen, een zoektocht tot in elke verloren hoek van een gestrekte ruimte ik dicht wie ik ben of worden wil en schrijf daarom ook de witte regels waar het denken zich niet door woorden kluisteren laat misschien vul ik wel die lege ruimtes als ik afdwaal naar het ijswater rond de kale keien waar…

Waar je de tijd bent kwijtgeraakt Vind je hem weer: in de berm van de weg waar je langstrekt, alleen, met zijn tweeën in groepen, waar je je uitstrekt en uitrust… Hé kijk nou, dat was ik kwijt, weet je nog wel en nou hier in deze oude tuin, bij dit oude huis, waar de uitvinder van die zus-en-zoklok werd geboren, uitgerekend hier vind…

Alles weten de grenzen de lenzen zien de ruimte van de ouderdom de afstand tot de dood het leven slagadert zich voorbij hier zijn wij en daar waren: oneven waardetijd Ik hang mijn klok op in de kerk en slinger uur na uur en werk totaan mijn zerk mijn doodsbewijs en alles weten.…

blinde door de bekende buurten rond om iets van vroeger te hervinden wat ik ook vroeger nergens vond, maar mij zal nimmermeer gebeuren, aan deze gracht, in gene straat, dat een van de vertrouwde deuren als vroeger voor mij opengaat, want achter deze gevels is er in leven geen die op mij wacht; De Houtmankade, Roemer Visscher, Constantijn Huygens…

…of staat de wereld stil en slaap ik door de dagen heen en is de dove, stille nacht hand op de schouder van een blinde dag omdat jij er niet meer bent? Ik nestel mij bij dit gebrek in beelden en zie: er is een oude film waarin de liefde kwijnt en alles eindigt in de dood. …of maak ik jou onbedoelde sigarettenrook in de bioscoop uitwaaierend…

Wilt gij wijs worden, Jan, let op mijn onderwijs; Indien gij zwijgen kon, zijt g' al half wegen wijs.…

Gij noemt een Bultenaar gebrekkig, zonder reden: Bedenkt eens wat gij doet; Weegt zijn en weegt uw leden; Een bult is geen gebrek, het is een overvloed.…

GRAFSCHRIFT VAN EEN DRONKAARD T’AMSTERDAM IN EEN BURGWAL VERZOPEN Daar leit een vuile vent in deze put gezonken: Hij stierf in ’t water; maar hij was op ’t land verdronken. 5 oktober 1653…

Die 't Ambacht wel verstaat daar van hij leven moet, En die 't, niet wel alleen, maar wel en geerne doet, Beleeft het grootst geluk dat iemand kan begeren. Hij spoedt, en spoedt met vreugd, hij wint, en wint met ere. O aller staten staat, daar voordeel gaat met lust, En lof en dank met beid', en werken zelf is rust!…

Die overlijdt, is over lijden; En vreest men nog voor overlijden?…

Mijn drukker leeft in droeve druk; Want 't drukken drukt hem weinig druk: 't Waar geen bedrukte drukker, Viel 't drukken maar wat drukker.…

Besteed de diere tijd bij dagen en bij nachten, terwijl gij in uw krachten en onversleten zijt. Het schijnt jong en ervaren en zijn niet wel te paren; maar `t is een valse schijn: men kan wel jong van jaren en oud van uren zijn.…

Bedil mijn Dichten niet, besteed er geen verwijt aan, Zij hebben ’t niet verdiend. Ik hang er toch geen Tijd aan: ’t Is een klein buiten-werk, een bij-werk, zeg ik 't best, Van beter bezigheid; ’t is kakelen op ’t nest. Kunt gij of timmerman of wever niet vergeven Een deuntje uit de borst bij ’t schaven of bij ’t weven?…

er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten met donk're luiken staart het blind, en laat de stroom, die voortglijdt, praten en luistert niet naar 't fluist'ren van de wind maar vroeger, toen hoogmogenden der staten, daar in de zomer poosden van't bewind en staat en krijg, voor huis en vree vergaten en kind'ren stoeiden over 't melkwit…

Of droom ik, en is 't nacht, of is mijn Ster verdwenen? Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet. O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt, Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen? De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid…

Die overlydt, is over lyden; En vreest men noch voor overlyden? Moderne versie: Die overlijdt, is over lijden. En vrezen wij nog te overlijden?…

’t Is wederzijds gelijk gebrek, Half wijs te wezen of half gek.…

Hier ligt de droge romp Van d’oudste lieve Tromp, Die alle man beschreide, Behalve zij, die scheidde. ’t Lijf was te nauwe kas Voor zulke ziel als ’t was. Wie z’ aanneemt te beschrijven Zal in de arbeid blijven, Het zij de kloekste pen Die m’ in de lande kenn’. Best zal men met beschreien Die zoete naam verbreien. Schreit, Jofferen, uw leed…

Schoon kinderen in de wieg, schoon weder op de straat, zijn bei van één gelaat. Me dunkt men kan niet liegen hoe men ze hebben wil, het schoonste zijn ze, droog en stil!…

Ik denk overdag dat ik droom, ik droom 's nachts alsof ik zag: Was het 's nachts zo donker niet, en niet zo licht bij dag, 't ware lastig uit de droom van deze dromen te komen: Of mijn droom denken is, of mijn gedachten dromen!…

Wat zei hij 't naar mijn zin, Eén van de slimste wijzen, Ik durf geen vrouwen prijzen; De beste die ik ken Mocht licht veranderen terwijl ik bezig ben. ......................... te onstade: op een ongelegen tijdstip (verouderde uitdrukking)…

Dat hier ligt, was een mens, daarin des Heren hand handvollen over hoop van gaven had geplant: vernuft en wetenschap en overvloed van reden, bevalligheid in schoon en recht geschapen leden, beleefde* vreugd en deugd, en ongemeen verstand van zoete bezigheid en zondeloze zeden, en al wat in een…

Jan gaf een rekest aan d'overheid en kreeg daarop het schraal bescheid: 'hierin kan niet getreden werden'. Men meende dat hij zou volherden, en bed'len met een nieuw papier. Ook kwam hij na een dag, drie vier, maar met een doos die hij de heren (als een corruptie) wou vereren. De doos ging op, daar vond men in vijf woordetjes van…

Mijn evennaasten als mij zelve te beminnen? Ik weet het is de helft van 's Heren groot bevel. Maar hoe besta ik met mij zelve te beginnen? 'k Bemin mij zelve niet, ik ken mij al te wel.…

Hoe ouder, zegt Andries, hoe ’k meer begin te malen En krijg mijn wijfje lief, zo ’t schijnt, hoe langs hoe meer. Ik wenste menig maal, de Duivel mocht ze halen, Nu wens ik z’ alle daag bij onze Lieve Heer.…

Is mij een vodderij gevallen uit de pen, (Weet, lezer, dat ik al mijn vodden daar voor ken) Ik sluit ze van mij af en laat ze liggen rotten: Lang, lang na haar geboort onthaal ik ze de motten, En val der met de keur van een vers oog op aan. Gevalt mij 't kind dan nog zo 't eertijds heeft gedaan, zo houd ik 't voor zo schoon als ik er een…

’T en is een groot geheim; ik zeg ’t een iegelijk: ’K zag heel Europa in rust van vreugd en weelde dansen, Bleef ieder met het zijn’ tevreden: namelijk, Daar moesten in de wereld noch Turken zijn, noch Fransen.…

Een kort woord, snel en fel gesproken, heeft meer kracht Dan een lang, zwaar bericht dat slaaprig uitgezeid wordt: Een kleine hamer, snel gedreven, heeft meer macht Dan een zwaar ijzer dat maar op de bout geleid wordt.…

Trijn ligt Jan in zijn hoofd bij dagen en bij nachten; Trijn ligt hem op zijn tong, Trijn ligt in zijn gedachten; Trijn ligt hem in zijn weg in ’t slapen altemet; Trijn ligt hem alleszins, behalve in zijn bed.…