16 resultaten.
De geranium
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.270 Hier is zij opgegroeid en groot
Geworden, voor het smalle raam.
Zij heeft geen afkomst en geen naam.
Zij is alleen maar schoon en rood.
Fier laat zij in haar forse schoot
De tintelende bloemen staan,
En heft onttakeld en ontdaan,
De tuil nog, pralend met zijn dood.
Zij kent alleen dit vreemd bestaan
Van groeien en te gronde gaan
Tezelfder…
Calvijn
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.418 Hij met de doodskop en fanatisch boos
Van baard en ogen, kon geluk ontberen.
Waarom de Souvereiniteit des Heeren
Juist hem tot feilloos treffend wapen koos?
Hij wierp zich ziende in het grondeloos
Diep van Zijn eeuwige genaverbonden;
Verheffend bovenal en voor altoos
Gods Eer, Wiens heiligheid…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 338 De gele rozen lichten langs 't terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
de zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
de toekomstlozen; heel hun leven was
een dringen naar de voorgeweten uren,
waar alles eensklaps in vergeten is;
't verwaait, nadat het stukgereten is,
hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
naast dit verzonken zijn…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 330 De gele rozen lichten langs ‘t terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
de zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
de toekomstlozen; heel hun leven was
een dringen naar de voorgeweten uren,
waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t verwaait, nadat het stukgereten is,
hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
naast dit verzonken zijn…
De dikzak
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.128 Hij is van boerelijke bloede.
Zijn vorm, zijn inhoud en gewicht
Verscheen reeds menigmaal in ’t licht,
Want reeds voor eeuwen ging zijn vroede
Geslacht dezelfde landstreek rond
En schatte peerden en percelen,
Het zwoegend grauw, ’t graan op de delen,
Luidruchtig van gemoed en mond.
Hij stompt de vrouwen in de maag
En strijkt de meisjes…
De Zaligen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 601 De gele rozen lichten langs ‘t terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
De toekomstlozen; heel hun leven was
Een dringen naar de voorgeweten uren,
Waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t Verwaait nadat het stukgereten is
Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
Naast dit verzonken…
Regenboog.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 793 De zon komt op in jouw ogen
In een kaleidoscoop van kleur
Ervaar ik duizend regenbogen
Kloppend aan mijn deur
Wanneer jij mij bekleedt met licht
Verdrink ik moedig in jouw kussen
Je strelende handen, een gedicht
Die 't vuur van binnen blussen…
DE DICHTER
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.211 Er leven velen in hem, maar zij sluimren.
Hij mag hen niet ontwekken, en hij wacht
Of geen zich wakker woelen zal, en zacht,
Een duif, tot ’t leven kringlen zal en tuimlen.
Als hij hun schaduw in de grijze nacht
Bewegen ziet, en waagt in de gezichten
Een licht te wekken en met hen te richten,
Bespeurt hij dat hun masker hem veracht.
Zij…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 15 stemmen 2.639 De gele rozen lichten langs ‘t terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
De toekomstlozen; heel hun leven was
Een dringen naar de voorgeweten uren,
Waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t Verwaait nadat het stukgereten is
Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
Naast dit verzonken zijn,…
DE BOERENDOCHTER
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.500 Zie, hoe zij met haar rokken zwaait,
De brede handen staan naar grijpen.
Reeds voor zij duidelijk gaat rijpen,
Weet zij waarom de wereld draait.
En daarom is zij zo onhandig
Met haar gebaren; en haar woord,
Ofschoon haar frisse mond bekoort,
Maakt knapen roekeloos losbandig.
Maar voor haar blik wordt ieder stil.
Plotseling is ze, uit steen…
Apologie van Halbe
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 119 "Sinds mij het ambt werd aangereikt
van dienaar zijner majesteit
hield nog geen halve waarheid stand
Van vroeger uit de tweede hand
over de grootmacht van een land
"tot annexeren graag bereid"...
...kaleidoscoop van eigen hand.
Mij rest dus geen apologie,
geen half debat of woordgevecht...…
Verwaaiing, verwarring
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 479 De grachten gaan rond en de boten in mijn hoofd!
Alles is flikkering en kaleidoscopische gezichten.
Ik heb teveel gedronken en sla wanhopig in het rond,
de duivel en ik hebben op tijden iets van een verbond.
En de geluiden in de stad en op de pleinen en ertussen,
onzin pratende jongeren die luchtbellen schieten uit
hun harten en hoofden, ik…
Oude dans
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.903 .
------------------------------------------
uit: Kaleidoscoop (1927-1936)…
kaleidoskoop
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 194 Als ik daar niet
naar kijk, is het vooralsnog stikdonker, maar
uit de ether vang ik dierbare beelden op en
ik weet wel dat je meer dan een kaleidoscoop
bent, omdat onze geestesband boven aardse pijn
de liefde intact houdt.…
ma petite princesse
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 80 deed ik mij in tijd,
de ster vanwaar ik kwam werd ruimer
en mijn horizon zo wijd
dat ik me zonder vrees of sluimer
op de mensenaard kon richten
niet dat het mijn gemoed verlichtte
Ik zette stappen in het zand
en sta nu hier als koningskind
verleden werd nooit transparant
te onderscheiden van mijn heden
hun horizon niet te ontleden
kaleidoscoop…
Lucy in the Sky
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 Nederland Vertaalt 2019
(titel)
Lucy in the Sky with Diamonds
(titel)
Lucy als stralende diamant
(1)
Picture yourself in a boat on a river
with tangerine trees and marmalade skies
somebody calls you, you answer quite slowly
a girl with kaleidoscope eyes
(1)
Stel je eens voor, in een boot op het water,
de lucht is oranje en geel…