Alle inzendingen over kansspel

Bezit is waar wij allemaal naar hongeren, waardoor het volk tot kansspel wordt verlokt. Er wordt dit jaar voor één miljard vergokt, vooral door sterk beïnvloedbare jongeren. Met moeite overwint men de verslaving. Reclame zorgt dan weer voor ondergraving.…

ik kruip in je slapeloosheid uit de reserves van mijn adem vreet ik de dageraad door midden ogen die wachten op een diepe slaap in de zucht van slopen zijn we in het kansspel van de nacht beiden zijn we in onze wereld samen dromen teder in het schijnsel van de maan…

Daar stroomt het circus vol Het kansspel van de trapeze Een dwarslat als een strohalm Slingerend aan strengen Of het grofmazig vangnet Daartussen de salto mortale De berekende zweefsprong Zwierend om het middelpunt In het veld van de zwaartekracht Het lichaam dat juicht Hoont om de absurde klucht Van streven en beven Voor de worm die…

steeds later rangeert mijn liefde lege wagons naar jouw verlangens het is het ontwijken van het lot geen prijs maar een boetedoening om het kansspel dat ik heb genegeerd alleen maar mij, ongeëvenaard in besef beeld en uitspraak, laat mijn naakte stem de kledij verwijderen die me zo pijnt en zelfs overtreft in de beschouwing die jouw veroordeelt…

Straks wordt een operatie nog verboden, Er vallen bij dit kansspel te vaak doden.…

Patience. Stel dat je opnieuw, had je hetzelfde lichaam gekozen, wieg die zo verrekte opgetogen je op stond te wachten? Had je eenzelfde eenzelvig liedje gezongen en je lijf even verlegen links en rechts goeddeels verzwegen? Stel dat je opnieuw kon bij even na twintig, je bouwde een liefde een huis een kind, beminde beminde, vermeed…

vage schetsen sliepen in onze handen waar woorden uit druppelden in sporen van geleefde zomer waarin dingen komen en gaan in het kansspel van tijd waarin ik zoete liefdes proefde onder strelende lakens in zacht geruis, waarin ramen getuigden scheidt het zuur de tranen en tijd in een vangnet van vergeten aast mijn honger nu op de hoop…

boezemvrienden bevredigen elkaar en likken hun tot angst verdikte zaad met tussenpozen van elkanders lijf weer wordt de vaandel gestreken, een saluut een schot in de roos – de tijd bezwijkt aan leugens en bedrog is de weg die ons draagt is deze aarde ouderloos en is de uitkomst het geslacht van een hermafrodiet of is het lot het kansspel…

ik ben vergeten stil te zijn toen heel dit land haar eigen verleden verzweeg nu dalen mijn gedachten neer aan de voet van onderdrukking wat is er nu veranderd, in Groningen zijn de kraters de flaters van hen die nimmer zullen zwijgen, gescheurde stenen zijn als wegwijzers genummerd naar het kansspel met slechts verliezers zelfs heerst…

Toe verlaat me niet En rij mee naar een gokhal waar ik je de spanning zal laten voelen van het kansspel En daarna gaan we even langs bij de hoeren, Hier neem een sigaret Want vandaag sloeg een verlegen kind, met net zulke lichte ogen als jij de hand aan zichzelf. Vergeet je kaarsen en vergeet je dagboek Verbreek de stilte Toe, leef.…