Netgedichten

netgedicht (nr. 65.801):

Ik ben niet stil geweest

ik ben vergeten stil te zijn
toen heel dit land
haar eigen verleden verzweeg
nu dalen mijn gedachten
neer aan de voet
van onderdrukking

wat is er nu veranderd, in Groningen
zijn de kraters de flaters van hen
die nimmer zullen zwijgen, gescheurde
stenen zijn als wegwijzers genummerd
naar het kansspel met slechts verliezers

zelfs heerst er honger in een kamp
bij het vroegere laadstation, en dolen
vrije geesten met groene mutsen
als sabeltandtijgers ongekooid
van Facebook naar Twitter

ook de ongekroonde koning van
schokkend Groningen is
gevlucht met vrouw en ptss naar een
land dat ook in vergetelheid rouwt
om hen die eens dachten dat ze vochten
voor hun land

het liedje, vluchten kan niet meer, of Waarheen
Waarvoor leidt de weg, zoemt als een
jachtvliegtuig door mijn hoofd

ach, wie staat stil bij de gedupeerden
in Groningen? ....Bijna niemand

daarom was ik niet stil en vergat ik
de joden, zigeuners de verzetsstrijder en
ons laffe koningshuis die toen alras
vertrok naar het land van Brexit en krijtrots