Alle inzendingen over karavaan

De Ronde waar hij ooit fraai triomfeerde Kwam deze zondag naar 'zijn' Kanegem De dood, als in een sick-joke, haalde hem Net voor het peloton zijn dorp passeerde 't Is 'n manier van heengaan die verdomd Dicht bij het sterven in het harnas komt…

Een karavaan dagenlang voorttrekkend met alle wind tegen over stoffige slingerpaden, afgewisseld door zompige wegen Smorend hete dagen en kille nachten rijgen zich aaneen het mulle zand door uitputting en uitdroging vallend uiteen strakke vermoeide blikken gericht op het groen in de verte woorden en zinnen in scherpte verwoord maar met verve…

Een in de woestijnnacht reizende karavaan, met sterren als decor. Een toon gezet vormt zacht je oor. Blijf, ik fluister blijf, met tonen zet ik je ranke lijf.…

Delphi's zonnegod, beroemd om zijn voorspellingsgave, stegen dampen uit een grot Stel uw vraag, gij hoogverheven koning - zonder wedervraag - ken u zelve in 't verhaal van Pythia's orakeltaal in sluiers van verbaal omhaal sprak zij in ambigue taal de waarheid die men horen wou, van heind' en verre kwam men aan in schepen en in karavaan…

In de Fort Kijk in de Pot Straat passeerde in Nijmegen de karavaan lopers dicht tegen de finish aan er zat een pronte dame heel kordaat Haar bevraagd: ‘u zit fier achter ’t bier wat geeft u hier zo’n lol en vertier?’…

vinden waaraan jij nog trekken kunt uit razernij of van verbazing ook nu de jaren jouw vertellen dat jij niet meer zo lenig bent blijf jij in stijl het leven dansen zoals je met jouw lief sjansen kunt om vreugdevol elkaar te delen vier het leven jonge oude man zoals het leven zich vieren laat eng prachtig luisterrijk en nieuw als de karavaan…

‘t Levend schip, dat door de zandzeebaren Zijn koers houdt, rijk bevracht met keur van Oosterwaren, ‘t Woestijnpaard, dat in ‘t zaal, hem door natuur gewrocht, Zijn ruiter rustig voert door d’eindeloze tocht, Hem knielend afwerpt en weer opvangt, en, waar de ogen Vergeefs een waterdrop als uit te lokken pogen, De karavane met zijn reuk ten dienste…

Wanneer, in 't moordend licht, te midden der woestijnen, De moede karavaan van wrede dorst versmacht, Ontschuilt ze, in 't zand gehukt, 't alzengend zonneschijnen, En beidt, in lome slaap, de koele wind der nacht. Maar dan, met d'eerste ster, herrijst ze en staat reisvaardig: De lendenen omgord, de kemelen belaên...…

." ***** luid geroezemoes weer in de karavaan Astarloza Comandor en Valverde voelden nattigheid basken merde "Filha de glèisa, sovent diable a l'ostal." ****** caramba laten we ze op de voet volgen onbetrouwbare honden die knakkers ploegleider Madariaga van Euskatel fluisterde weest stil makkers "Qui revelha lo can, quand dormís, tan…