Alle inzendingen over keelgeluid

Na het minnespel, stoot hij haar af tot 's morgens, met zijn keelgeluid…

De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos Ze spreekt de taal der lichtekooien Vloeiend over de tong Een keelgeluid verklapt het einde Geen kik, maar hese windhoos…

strofen langzaam, vaak kort maar immer om in mijn ritme te blijven ik bespeel mijn ziel laat fibratie komen en zweef ver weg naar hemelse orgelpijpen waar klanken knokken om het hoogste goed terwijl de linker vijf weer naar het aardse wil grijpen het spel van toon met ongeschreven woorden ondersteund door onbestemde keelgeluiden…

Nu en dan de zon vanuit een wolk Schijnende voor vaderland en volk Glas geblazen urn waarin je as Wang aan wang, een allerlaatste zucht Krom gebogen treurt het najaarsriet Grijnzend de pompoen die alles ziet Makend van de dood een boerse klucht Niets dringt tot de tuinkabouter door Mos bedekt zijn muts en zijn gehoor Kikkers spreiden keelgeluid…

Sinds dit jaar word je wakker door één enkel keelgeluid, de nog woordeloze stem van de absolute overmacht. Jouw roer is de onschuld.…

En dan op een gegeven woord Zet in hij en onverstoord Een bas met zware gangen, Terwijl de vrienden honderd uit Met tierelierend keelgeluid Opvolgen en vervangen.…

Als ik jouw moed niet had, als mijn hele wereld wrang aan dingelen lag en het licht was donkere tussenruimte, puntige golven zonder enig gevoel, zoals een gouden malle streep van licht lichtere zijstrepen, matglanzende regen met structuur die mij aan het huilen maken, zonder keelgeluid barst mijn krachtig hart, zonder balken heeft geen…

maat van het gezang, dat verder gaat, zoals door dungebleven, jonge lippen, uit ademende mond, die zedig half ontsloten stond, het lijdelijk wordt afgezongen in énen door en zonder klem en met een zachte neuriestem, zo ijl, zo fijn en zo doordringend in enkel hoge halen zingend en zuiver, zonder wankelen uit- gebracht, een kinderlijk keelgeluid…