Haar sponzige huid breekt het licht
In versnelde splinters
Ik kan enkel het geblaat van haar bloed vermoeden
Hoe ze langs woekerende algen scheert
Akelig vredig
De snuit is in haar romp gesmolten
Ik zoek haar keerpunt
Het ogenblik
Dat ze buigt naar de klare diepte
Dat ze zich uitrekt in het azuren veld
Hoe ze een school laat zwenken na…
De best mogelijke tijd,
Door viola da gamba's
Die voor het Sonatine
Bereidt zijn te sterven,
Ingeleid, verjongd zich,
Verwekt het spelende kind
En de jeugdige blokfluit
Op het doorleefde keerpunt
Van unisoon verscheiden.…
uit versteende woorden
kan ik geen brood bakken
dit opent geen zoete deuren
woorden maken pas op de plaats
raken hun keerpunt
ik weet wat ze doen
aan de binnenkant
(nog altijd vraag ik om het deeg
waarmee ik zacht kneden kan
als warm verschijnsel)
maar ik schuil weg
als jij de klemtoon verkeerd legt
op dat ene woord
nou, daar struikel…
wat ik toen voelde
en ik vroeg wat ze precies bedoelde
Ze zei, `dat was je zwakke kant die sprak`
De godin keek me aan, heel erg strak
Ze zei, `gevallen dienaar, verlaat deze persoon
bespaar hem de pijn, bespaar hem de hoon,
laat hem leven zoals hij wil
stop met het stokken van zijn spil`
Langzaam begon ik het te doorzien
Was dit het keerpunt…
Kerst is een keerpunt iedere keer weer
ik denk het hele jaar wel na
maar toch is het in de Kersttijd anders
verwijten kan ik mij maken
leemtes heb ik niet opgevuld
stond weer niet klaar om te helpen
was weer niet van de partij
legde geen verband tussen oorzaak en gevolg
was te laat, dus er weer niet bij
was niet vlug genoeg om te handelen…
De engel van vlees en bloed
sloeg haar armen om jouw heen
terwijl de engelenvleugels
hetzelfde deden
het keerpunt van de toverdrugs
was aangebroken
een genadeshot loodste jou
naar het hemelrijk terug
iets wat wij niet meteen zagen
door de brokstukken verblind
door de vele magische momenten
verbijsterd
zoals dat kerkhof in Oudenaarde…
2.049
Bezig met laden