De kleinste vingers van de hand
die zitten aan de buitenkant
hoe raar dat ook mag klinken
we noemen deze pinken
De handen zijn als bladeren
die met elkaar vergaderen
soms wuiven ze als palmen
of zwemmen rond als zalmen
De vingers op het toetsenbord
beoefenen de wandelsport
ze ratelen en huppelen
ze dartelen en druppelen
Ook dansen…
Er zaten eens vier bijtjes op een
grote zonnebloem
de eerste was een dominee en
zei voortdurend doem
de tweede was een filmster en
sprak steeds over roem
de derde was een generaal en
schreeuwde telkens boem
de vierde was gewoon een bij en
zei alleen maar zzzoem
wat zitten wij hier lekker op
deze zonnebloem…
Zij ziet in`t veld
Madeliefjes staan
In het gras dwarrelen
Bloemblaadjes
Één voor één afgeplukt
Hij is misschien geweest
Zij houdt wel of niet
En
Zij plukte voorzichtig
Zuchtte diep
Hij houdt wel of niet.…
Haar versje is heel kort
want de inkt is bijna op
en het potlood wordt
door botte punt gestopt
Als zij niet op papier kan dichten,
dan gaat ze het maar zingen,
met kinderstem rijmt zij berichten
tot klanken van herinneringen…
ik klapwiek vrolijk in het rond
en ik kan heel erg goed horen
ik heb nooit een grote mond
maar ik heb wel hele grote oren
ik heb ook een heel groot lijf
en een super lange slurf
en als ik met een veertje
onder m’n neusje wrijf
kan ik allemaal dingen
die ik normaal niet durf
kinderen zijn mijn grootste fan
en ik kom heel vaak in de krant…
aatje beetje ceetje
ik laat weleens een scheetje,
deetje eetje efje
ik rijmel dus dat tref je
geetje haatje ietje
dit wordt een heel gek liedje,
jeetje kaatje elletje
mijn oortje heeft een lelletje
emmetje ennetje ootje
ik heb een heel bloot blootje,
peetje quutje erretje
ik lijk wel gekke Gerritje…
Bent u verrukt van vormvaste gedichten?
Welaan dan, pak op deze site de kans
Om puntig, in acht regels, met cadans
Uzelf tot toegewijd publiek te richten
Ik kan u dicht- en puzzelpret beloven
De versvorm staat – door metrumdwang - hierboven…
432
Bezig met laden