Alle inzendingen over knapzak

er was een klein meisje in balkbrug ze liep met een knapzak op haar rug 't was moeilijk lopen maar ze bleef hopen op tijd te zijn want het ging niet vlug…

Van elke dierenswaardigheid ontdane Cadeau's, van aap of andere exoot; Een uitgeholde olifantenpoot; 't Wordt toch weer opgeëist door de douane Dus ga ik op mijn beurt naar 't buitenland Met kippenleren knapzak in de hand…

als ik miljoenen bezat dan had jij jouw wereld en dompelde je mij onder zinnen met lege woorden zal haar kruistocht evenaren de geur van darmen trotseren met in mijn knapzak een pop voor de troosteloze uurtjes dus jij kwam toch langs op een drafje, amazone jouw houding gaf genot en brak het verzet in mij -------------------------…

Zo werd een beautycase; knapzak.…

kille wind huisvest tussen haren van ongeschoren vel en geblazen blaren zijn de ogen, starend naar het weinige aan alles hier ontbreekt ’t geinige er liggen slechts restjes op de hoogste tak de veren gebonden in een knapzak bovenin het vertakte hout gemaakt uit het ambacht aloud en nu loopt de Koude Turk van de getto tot aan…

'k Bekeek een Iraanse gemeenschap die afdalend langs ravijnen, dan weer klom, wild kolkend water overstak, springend van kei naar kei met etenswaar, knapzak, geweer, elkaar de hand reikend Toen werd er aangebeld twee getuigen van Jehova Hoe ik de toekomst van de wereld zag Als die sterke Iraanse vrouwen en mannen de westerse verzwakte…

Z'n ogen turen de wijde wereld in zijn knapzak heeft hij neergelegd verdwaasd kijkt hij om zich heen hij zwijgt, alles is al gezegd. Wat zal het leven hem brengen waar brengen zijn voeten hem naartoe? Eerst maar even uit gaan rusten want hij is de hele dag al zo moe.…

Uit zijn lippen ligt de hongersnood te barsten -vragend uit een gekrompen spraak hij vraagt zich af de wereld wat je daar van kan meenemen slechts een doorprikte zijkant ervan de lijdensweg een opklopbare knapzak tot een troostbal het paar dode dingen waar je van leeft het snijden in het overleven van alles wat maar geen luchtkastelen…

de hora ruiend op het einde ziet van oud naar nieuw op versleten laatste benen reikhalzend het jaar uitzien naar blanco nog de nieuwe tijd met daar aan de overkant sterren stralend ons herinnerend die vele vrienden en vriendinnen de ouders ook en de kinderen die ooit ons de weg plaveiden met dankbaar vol de knapzak voor hen die ons…