rotte appels
dorre takken
onder herfstig
bladerdek
nieuwe noten
doodgevallen
in natte aarde
bij het hek
vele kleuren
kiezelstenen
roggebrood
met katenspek
keukentafel
vogelkooi
en aan humor
geen gebrek
bergen sla
rode rozen
ouderwets
cassettedeck
langgeleden
nooit vergeten
warme deken
stapelgek…
naakt
lig ik in de sneeuw
het gevoel van
absolute verlatenheid
midden in de natuur
die onverschillig is
Het vriest
berijpte weilanden
weerkaatsen in
het licht van de maan
Kromme geknotte wilgen
vormen aan weerszijden
van het pad een erewacht
voor mijn langgeleden
gestorven ziel
Hun kromme takken
verwelkomen mij
nemen mij in liefde…
het verlangen naar taal
om je verstaanbaar te maken
je gevoelens te uiten
in weergaloze woorden
we zitten hier toch al te
dikwijls om woorden verlegen
-bovendien heb ik de illusie-
'het schrijven van 't ultieme gedicht
al langgeleden opgegeven'
dus probeer ik het alleen
nog maar bij benadering
wanneer ik daar weleens
in de buurt…
In deze ene nacht dromen de vrouwen
van verraad, geven zich over aan de daad
die langgeleden verten openlaat en sluit.
Ze spinnen de dunne draad die dichters
en ontrouwe minnaars horen in hun slaap,
een ijl gefluit dat door de bomen gaat.…
hij kon mensen van lang geleden
weer tot leven brengen
door woorden en gebaar
we hoorden hen luidop dromen
en werden hun verlangens gewaar.
we zagen hen wroeten en vrijen.
we proefden hun vreugde en pijn
maar vooral ook hun honger naar vrijheid
en hun verzet tegen verknechting en pijn
zo trok hij een spoor door ons leven
voor mensen…
1.630
Bezig met laden