Ik voel me wat lentetriestig
Het grijs wordt zwart na een dag
van voortdurende zachte regen
Door wortels heen stroomt, ruist
het vocht, het blad richt zich op
De dingen gaan zoals ze gaan
als Venus, een inktzwarte stip
op de zon en toch
waar ben jij wie ben ik
word jij als het regent nat?…
het jonge gras weet niet
wat komen gaat
weerloos wacht het
op zoete warmte
of een zachte lentebui
de lichte tred
de speelse handen
dragen je
onschuldig verlangen
even maar
het kleine hart weet
wat komen gaat
het wacht - weerloos -
op de zware tred
en de vuile handen
het schreit
het zal niet bloeien
het jonge gras
zo lang…
ik neem je in de onweersluchten
je cumulust zo torenhoog
laat zelfs de snelle zwaluw vluchten
angst scheert langs de regenboog
je dondert stemmig lage tonen
bliksemt de problemen weg
de lentebui zal niets verschonen
en hagel hoort niet wat ik zeg
in het tikken op je vinger
krijgt mijn zon de goede kleur
je bent nog maar een beginner…
Een kale vlakte
ogenschijnlijk stil
Een jonge scheut
buitengewoon pril
Een blaadje groen
ontluikend fris
Een schuchtere knop
verstopt in duisternis
Een lentebui
Een zonnestraal
Een lichte bries
En dan brutaal …
Een kleine scheur
tussen de bladen
van de kelk
die doet verraden
wat een schoonheid
binnen huist
die vol van lust
en…
Teveel verdriet om te huilen
Teveel woede om boos te zijn
Te leeg voor de stilte
En te donker voor de warmte van de zon
Maar na de droge tranen en de grijze stilte
Klinkt er muziek in de groene bladeren
Brengt een frisse lentebui de kleuren van de regenboog
En schieten bloemen als nieuwe beloftes uit de aarde
Een slak kruipt dwars over het…
Ziedaar, het bloemt en bijt
in lentebuien
Vol witwes levenslust en avontuur
Al raakt zij licht van slag en
overstuur
Van hamerkussen en de
klokken luien
Haar caput leeg met lente
in de bol
In vuur en vlam in vreemde legersteden
Met jan en alleman te snel tevreden
Zij is een vrouw maar toch
geen toverkol?…