Hartenkreten

hartenkreet (nr. 39.830):

Het zilveren spoor

Teveel verdriet om te huilen
Teveel woede om boos te zijn
Te leeg voor de stilte
En te donker voor de warmte van de zon

Maar na de droge tranen en de grijze stilte
Klinkt er muziek in de groene bladeren
Brengt een frisse lentebui de kleuren van de regenboog
En schieten bloemen als nieuwe beloftes uit de aarde

Een slak kruipt dwars over het voetpad
Pas als de avond valt
Heeft zij de overkant bereikt
En schijnt haar zilveren spoor in het troostende maanlicht

De morgen brengt een gouden zon
Het regent warme stralen
Die al wat was doet smelten
In nieuwe vormen van wat komen zal