Alle inzendingen over lentezegen

Het gras drinkt paardebloemengeel, hyacinten geuren zacht naar regen, wat speurt in diepe voren, gelaten na de winternacht, sneeuwklokken luiden jouw toekomst in, op - gedragen aan de lentezegen, verleiding van jasmijn, verleidt de paarden te ontbijten van het bloementapijt, maalt de kilte tot voorjaar, van wei tot mei,laat het…

Schoner prale uw milde lentezegen, Bloemrijk oord, langs Adelines wegen. Nachtegalen, juich haar 'welkom!' toe, Als zij nadert, wie ik hulde doe. Paar uw lied aan 't lied der filomelen*, Minder zangkoor, uit de hoge abelen*. Laat het meigroen met het beekkristal Samenruisen, bij de waterval.…

bevestigd aan mijn onvermogen, als havik die z’n blik verheft naar een loden lucht en een vierkante zon, waarin z’n talent wordt besmeurd, of wat daar nog van over is, en te licht met ervaringen wordt geleurd, wat maakt dat ik stik, blijft dit geestesoog op een oneindig doel gericht, wat aangeeft dat er niets is gebeurd, gestreken in de lentezegen…

Het gezang van een gele kanarie klinkt als een eerste lentezegen op een zondag eind januari met vieze, druilerige regen. De lente is nog ver te zoeken geen lichtje dat me buiten roept dan maar snuisteren in de boeken met een kop koffie en een koek.…

Daar zijn de knoppen wonderbaar gebroken, De lentezegen breekt er stromend ùit... Op koele wuiving drijven zoete roken... De lucht is één wijd ruisen van geluid!...…

Ik voel de winter wegen Spijts al 't geflonker, En zie in liefs gelaat, Dat mij tot spiegel staat, Mijn hoop op lentezegen Nog immer donker. Steeds moet de dag gedogen, Bij strak verstrengen, Wanneer hij over 't land Zijn grijze bogen spant, Dat hij niet kan verhogen, Alleen verlengen.…