Netgedichten

netgedicht (nr. 25.461):

Natuurverschijnsel ?

Naderende voorjaarsbuien
storten tranen in mijn ogen,
omfloerst met rode randen,
die het zien versluierd,
een natuurverschijnsel?
of gewoon verdriet,
of een magere hoop
bevestigd aan mijn
onvermogen, als havik
die z’n blik verheft naar
een loden lucht en een
vierkante zon, waarin
z’n talent wordt besmeurd,
of wat daar nog van over is,
en te licht met ervaringen
wordt geleurd, wat maakt dat
ik stik, blijft dit geestesoog
op een oneindig doel gericht,
wat aangeeft dat er niets is
gebeurd, gestreken in de
lentezegen, stromen de
plooien van mijn oud gezicht
uiteindelijk weer dicht.