46829 resultaten.
De schaduw voorbij
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 162 zag je arm
opgestoken
in de menigte
een hand
die wenkte
of zwaaide
ik kwam
er niet uit
wilde bij jou zijn
drong langs
de mensen
trapte op tenen
vloekte de
schaduw voorbij
want jij
een open plek
in de eerbied van stilte
jij was gegaan
zag nog je arm
vingers en hand
alleen ik kende je naam…
Schaduwde slechts plicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 144 ze stonden allemaal
vol in het licht
met zon op hun gezicht
familie vrienden
en bekenden deelden
het leven dat ik leidde
maar in het lengen
van hun schaduwen
verkleinde ook mijn beeld
tot de laatste
vriend mij vroeg
wat er aan scheelde
ik schaduwde slechts plicht
het volle licht had mijn leven
al geruime tijd vergeven…
Ooit spreidde wit
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 223 de kerkklok
luidde zijn
enkele slag
ik wist
dat zwart
gewonnen had
ooit spreidde wit
zijn vleugels
voor een nieuw begin
vulde leven
haar warme
kleuren teder in
tot de schaduw
langer werd
het licht vertraagde
de kerkklok
in eentonigheid
aanwezigzijn vervaagde…
Sterven of leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 132 Van het sterven
kijk
daar is er licht
van het leven
kijk
daar is de duisternis…
Het hemelse kramen
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 307 wit sluierde
langs muren
golfde en danste
in een maagdelijk feest
jij bent
er geweest
deelde het hemelse
kramen van plezier
kleurde
uit licht nuances
in begroeten
ontmoeten van leven
dat brandend
pigment gaf
aan het intense
nemen en geven
zacht sluier je weg
danst in het wit
van de muren
je oneindige uren…
Dwars door me heen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 169 ik mijmer wat
laat de wereld draaien
volg het gewoonte pad
ineens zien
mensen me niet meer
is geen ontwijken
ze lopen
dwars door me heen
zonder op te kijken
raken me
voel het diep van binnen
maar kan niets beginnen
ben lucht voor hen
maar zonder
kan ik ook niet leven
dus ik besta
en ga gerustgesteld
weer verder op mijn pad…
Pijnstiller
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 139 Als het ondraaglijke leven
hangt aan een zijden draad
en een moeizame zucht stil
en onverdraaglijk overgaat
is het niet de laatste arts
als helpende redder in nood
die vrije toegang verschaft
tot een pijnloos fijne dood…
Dovend tot zwart
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 142 je weet
van glas
het breken
van herfst
de vrucht en
luchten in rood
van leven
nemen en geven
gebroken door dood
je weet
het licht dat er was
dovend tot zwart…
Vader Dood en Moeder Leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 Vader Dood fluistert hij
ik wil u spreken en vragen
is het misschien al tijd
om het leven te vergeten
mijn blote voeten doen pijn
van het moeizaam lopen
op het scherpe levenspad
Het is nog niet jouw tijd mijn kind
ga naar Moeder Leven en vraag haar
om voetenzalf en nieuwe schoenen
en de hoop om door te gaan
Maar waar vind ik haar
ik…
De eeuwige strijd.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 200 Een ieder wordt alleen in eenzaamheid geboren,
slaakt zijn geboortekreet in ademnood,
klemt zich aan de rand vast van het leven,
de eerste strijd, ontsnapping aan de dood.…
Het blond van je haar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 174 heb bloemen
gebracht op je graf
jij liet het regenen om
verdrogen te voorkomen
nog staan ze daar
in kleurige pracht
ik wacht tot je komt
uit jouw donkere nacht
een straaltje zon
laat het blond
van je haar weer
oplichtend dansen
hoor nu je stem
in de lach die
je schenkt met
het blauw van je ogen
voor even bij mij
in een…
Door twee lagen lak
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 205 op het doek staan
de kanttekeningen van jaren
geschetst in zwart wit
dagelijks leven heeft
de lijnen vorm gegeven
in het verstrijken van tijd
van pastel tot in de
donkerste kleuren spreekt
het emotionele gebeuren
pas als de dood arriveert
wordt het doek door
twee lagen lak gefixeerd…
Een ander morgenrood
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 313 de zon is dood
de aarde een sintel
in blauwgloeiend rood
de laatste vogels
zijn gevangen
in paars glasgordijn
de maan
verschimt in
zwart aanwezig zijn
de schepping is teniet
gedaan het nirwana
de ruimte ingegaan
de zon is dood
toch zal de mens weer
opstaan in een ander morgenrood…
Handen aan het bed
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 190 er waren
handen aan het bed
kussens recht gelegd
zag ze
in verschonen
mij lieten ze dromen
een glas
werd neergezet
het ander meegenomen
ze kwamen
en ze gingen weer
in dagelijkse sleur
mij kenden ze niet
want ik was ziek
mijn naam stond op de deur…
Gewicht van een ziel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 503 Het zeker weten dat niets overblijft
als alles is geweken, een stem, een woord
dit lichaam bekend om zijn gebreken
De hand van de ander is naar huis gegaan
slaapt in een bed naast een vrouw op wie
iedereen verliefd worden zou
De kamer wacht op de laatste zucht
als de geest in het kippenhok, waar
de hennen en één haan het voorbijgaan…
Spreid je schaduw uit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 173 drijf maar mee
langs blauwe luchten
spreid je schaduw uit
ritsel bladeren
met zachte zuchten
tot een lommerrijk geluid
golf het water
als de zee
haar stranden kust
sneeuw de gletsjers
tussen bergen
gun rivieren even rust
deel maar
in het leven
om je heen
je staat
op deze aarde
nooit moederziel alleen…
Nog neem je schaduw mee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 170 in het uitzicht
wenkt de verte
om te gaan
weg van het orkest
uit de symfonie
mee op ijle tonen
naar waar
de paden raken in
symmetrie van het bestaan
nog neem je
schaduw mee uit
lengte van de dagen
stuwt zee
haar golven
zonder vragen
ga in het reiken
naar de einder
ook jezelf voorbij
pas in afscheid nemen
en ontmoeten…
Gebogen is je rug
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 173 je ogen
pakken ons niet meer
en dat doet zeer
jij die vroeger
meester was in
spreken zonder woorden
schouders
iets naar voren
gebogen is je rug
je wilt nog gaan
maar je onzekerheid
geeft geen bereik
jouw wereld is
een eiland in
de drukte van bestaan
hoe lang
kun jij de oversteek
naar ons nog aan
wil melker
10/10/2010…
Te lang van stof geweest
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 236 ik zoek
waarheid uit
de sprookjes van vandaag
in spelletjes
van gisteren de stukjes
leven van het afgelopen jaar
waar is mijn testament
het werk dat voort blijft
leven als ik er niet meer ben
heb ik wel
iets te geven
waardoor men mij nog kent
of ben ik te lang van stof
geweest zal niemand het
doen opwaaien hooguit nog mijn…
Wachtkamer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 muren houden adem in
hun echo klinkt kortzichtig tegen het gevallen licht
men noemt het schaduw
maar beslotenheid is niet ontvankelijk voor ruimte
de buitenwacht bevriest in gemaskeerd stilleven
gevangen in versteende spieren, geknoopte magen
iets vlucht in iemand, niets ontsnapt aan de greep
aan omklemming, kan schuilen achter zwijgende…
Een vaag figuur
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 189 heb hem onverwacht ontmoet
vriendelijk en vertrouwd
hij kende mij vanaf geboorte
na kennismaken bleek
dat wij veel beelden
en herinneringen deelden
alleen tot een gesprek
was het door allerlei
nog nooit gekomen
hij had iets bekends
een vaag figuur uit sprookjes
fantasie of dromen
heb de dood in de ogen
gekeken dat ogenblik…
Eindigt ook de goot
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 207 gele vogels
blauwe luchten
vluchten in een
pandemonium van geluid
de hoogste tonen
ijlen zo voorbij
wij modderen in de
middelmoot van leven en of dood
waar as en graven
in de diepste
regionen klagen
eindigt ook de goot
ik paletteer en orkestreer
de chaos in mijn kop
daar vliegt de gele vogel
zich ooit in het blauw kapot…
Met gebroken ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 234 je hebt het blad
nooit voor de mond gehouden
het dwarrelt naar de grond
uit vingers die
onmachtig zijn om
alles in de hand te houden
jij hebt altijd
de rug gerecht
maar nu lig je gestrekt
laat gods water
over akkers lopen in een
afscheid met gebroken ogen
toch zal uit as
jouw feniks weer herrijzen om
levend in herinnering te…
Uit de duizend talen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 269 het was niet
jouw muziek die felrood
doorkwam uit de achtergrond
zij lichtte op
uit een palet met
onbekende vergezichten
geroezemoes van stemmen
uit de duizend talen die
eonenlang al uitgestorven zijn
de mengelmoes van
angst en haat vergaard in
onbestemde kleuren van de dood
jouw muziek gaf hoop
maar verloor de strijd van
het…
Dat in de verte turen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 155 je bent
de weg wat kwijt
in deze laatste uren
een woord je hand
de oogopslag
dat in de verte turen
de ferme stappen
zijn vergeten net als
drinken en het eten
verbazing en verwondering
als je weer even bij ons komt
in herkenning om je mond
we weten
dat je los moet laten
om alleen te gaan
maar met
onze handen vast
kun jij die…
Als engelen dalen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 196 Als engelen naar beneden dalen
is dat niet om jou te halen
ze willen gewoon jouw gezicht eens van dichtbij bekijken
niemand die immers zoveel op hen kan lijken
jij krijgt van hen geen vleugels omgebonden
jij blijft hier op aarde
de Lieve Heer heeft hen niet met die opdracht hier naartoe gezonden
jij bent hier van groter waarde dan daarboven…
Levensverzekering
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 119 Vanochtend belde de heer Den Dood
hij blijkt de tussenpersoon te zijn
van een levensverzekering
die ik blijkbaar ooit heb afgesloten
hij wilde vandaag langs komen
en me dan meteen meenemen
ik heb hem kunnen overtuigen
dat de tijd echt nog niet rijp is
en dat ik zelf de keuze wil maken
we hebben afgesproken
dat ik hem zelf zal bellen…
Verdomme!
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 374 Straks zullen alle banden,
die ons aan het leven binden,
wreed worden doorgesneden.
Straks zullen alle vezels,
die ons aan de aarde hechten,
reddeloos vergaan.
Onuitgesproken woorden,
zullen misschien en dan pas,
worden begrepen en verstaan.
Maak ons gerust weer bandeloos,
Maak ons weer onthecht.
Maak ons woordeloos.…
Hoe zij gaat
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 773 Bij het kijken hoe het leven
mijn moeder verlaat, het lichaam
leger en leger en vederlicht
gevangen onder een laken
uiteindelijk achterlaat.
Vaak herkende zij mij niet meer
dacht dat ik haar vader was
hij zong op mijn manier.…
Mijn testament bij leven
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 184 schreef mijn
letters in de lucht
kleurde ze met zon
vroeg de wind
ze weg te blazen
de hele wereld door
nog spoken ze
hier rond in tocht
en koude vlagen
gebroken woorden
die hun doel
nooit zullen raken
verminkte zinnen
vliegen overal
zomaar naar binnen
het was mijn testament bij
leven maar de dood heeft
al mijn schatten…