Alle inzendingen over levenskleur

ruisende regen dwarrelend in lentevlucht schildert levenskleur…

waar de ochtendzon in roodgele gloed jouw lach doorspekt met duizend kleuren elke tint mijn dromenregen omsluieren zal als deken der nacht wentel ik zacht in levenskleuren ga op zoek naar een toekomst hierna waar een liefde mij draagt in gevleugelde dromen mijn morgen breekt in de kleur van jouw lach…

De blauwdruk van een leven in witte lijnen uitgezet onschuldig nog, zonder weten een onbegrensd iemandsland Tot het leven de fases gaat tekenen een kleurengamma programmeert Vlammend oranje aan de horizon vermengd met bruine nuances van dwarrelend loof schilderen het gemoed Het prille groen doet ons beseffen dat denken in zwart-wit emoties…

het is rustig in de tunnels en op de brug op weg naar de heilige burcht zicht op het pad het licht ruimte vullen met levenskleuren ontwaak en houd wacht de spiraalvlam brand tot diep in de nacht overgang naar dag de dauw als instrument een trompet luid is de kreet ontwaak o luid ruis de dag is grauw maar zon komt toch wel weer…

Geen misvorm in haar leven, misgunt mij niet de illusie waarom ik vroeg, gekweekt uit de duizend schoonheden die ze droeg, uit elk van hen een nieuwe levenskleur ontluikt, de adem van de wind steels haar wangen vindt als zij zich vangen laat, raakt alles ondergeschikt aan de geur van erotiek die ze zonder voorbehoud predikt.…

Heb ik het palet aan levenskleuren overgeslagen? Was ik een te stil leven of juist een te uitbundig? Was ik een schilderij, een portret? Een aangenaam of onaangenaam portret? DOCH, MAAR, ECHTER Ik ben het portret, hun portret Zittende voor de schilders (m/v) Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v.…

Geloof hoop en liefde zijn drie levenskleuren en geuren een vogel die een pad fluistert naar inzicht, boter bij vis kleuren als strepen zeden en de zeeën van gedachten je kamers mogen sieren je met levenslessen plezieren. Ik zit even roerloos met deze gedachten als jas om mij.…