Netgedichten

netgedicht (nr. 16.183):

Levenslijnen

De blauwdruk van een leven
in witte lijnen uitgezet
onschuldig nog, zonder weten
een onbegrensd iemandsland
Tot het leven de fases gaat tekenen
een kleurengamma programmeert
Vlammend oranje aan de horizon
vermengd met bruine nuances
van dwarrelend loof
schilderen het gemoed
Het prille groen doet ons beseffen
dat denken in zwart-wit
emoties ondergraaft
Voltooid volgroeid is een pad
naar opwindend purper
het lichaam badend in een oergevoel
Leegte en depressie stemmen grijs
vervagen alle dagen
tot een diepe zwarte nacht
verdwaasd daarbinnen
geeft de angst vele kleuren weer

Slechts de rode liefdeslijn
soms met pijn geschetst
loopt alle fases door
begin en einde van het zijn