Alle inzendingen over minister Henk Kamp

luiken zuinig blind de ketel neuriet een lied mens erger je niet…

ijsbloemen en sneeuw een stille witte wereld witter en stiller…

tijden van dik ijs auto’s op het ijsselmeer een gladde snelweg…

fles met vilten ring vette trage levertraan gezond en dus vies…

koffie druppelde rustig en donker geurig in een bruin potje…

king en boldootlucht voor een urenlange preek en raampjes tellen…

langzaam dooft het licht duister komt door de ramen twee lijsters juichen…

zie deze mens hier staan gedoornde bleke koning volksmenner of gewoon een bloedende dwaas zie hem zwijgen hoor ‘t volk krijst hem dood hij is onschuldig maar wat is waarheid nu nog mijn handen zijn gewassen de vloer wordt gedweild vanavond zijn we ‘m vergeten ik en de rest van de wereld pontius pilatus drieluik linkerdeel…

een spinnende kat kolen gloeien in de haard het stormt om het huis…

zie mijn vriend en meester daar staan in ‘t licht lijdzaam onder bespotting en verbijst’rend venijn doodsbleek en zwijgend tussen valsheid en leugen in deze zwarte nacht smeult het vuur van haat verraad en achterdocht de mens daar ken ik niet waarachtig nooit gezien ik zweer het bij god de zon ontwaakt bloedrood en de haan kraait…

mijn zoon aan ’t kruis zijn bloedende handen heelden eens melaatsen zijn bijna gebroken stem riep eens moeder en kind troostte de wanhopigen hoor hoe men hem bespotte na die uren van duisternis van god en mens verlaten waarin hij gilde van wanhoop het zwaard kerft mijn ziel na een levenslange dreiging hij groeide onder mijn hart trappelde…

zomeravonden met rijen korenschoven eind'loos vliegeren…

deinend in de wind geurt het gouden korenveld een groots veldboeket…

aardijkskundeles bali lombok soembawa verre stille kracht…

schuchter streelt de lentezon ruige schors van eeuwenoude eiken vanuit de diepe koele aarde sidderen levenssappen naar ’t licht een feest van pril groen fonteinen van nieuw leven…

we hadden zo op je gehoopt voelden je mysterie groeien ontluikende liefde onder ons hart je was daar in je bewegingen soms even in de tram of thuis een vertederend en sterk leven bange gevoelens van felle onrust na acht maanden liet je ons los gedoofd in de warmte van mama dag mooi meisje alyssa jasmina je ligt hier in je serene schoonheid…

meer dan vierduizend jaar in duisternis fier in de houding voor qin shi huangdi ik en mijn achtduizend manschappen onder doodse stilte en in eeuwige rust de goddelijke dode keizer dienend we zijn gedolven uit ’t midden der aarde bevrijd uit zand en dikke lagen verf sta ik hier onaantastbaar en verheven boven een dagelijks schimmenleger…

gedenk miller en de zijnen deze canadese dode vrienden gedoofd in de bittere nacht begraven in veluwse grond in de kerstmaand van 1942 gedenk hen twee minuten en luister naar de vogels tijdens de stilte op 4 mei ze zingen de hoop op vrede hoog in het prille groen…

ezechiël 37 doodsbeenderen leven op grijnzende koppen glimlachen skeletten worden weer mens zij trekken op uit deze vallei en marcheren over de wereld eens waren zij verdord de geraamtes van tyne cot normandië verdun de somme margraten en de grebbeberg de vermisten en beweenden ze waren over onze planeet vertellen hun eindeloos verhaal…

simpele gratie op de zilveren rivier vier stille zwanen witte voorname eenvoud op deze lentemiddag…

vertellen de milde voorjaarswind een aangrijpend verhaal van leven ondoorgrondelijk en onvergetelijk een kostelijke geest nestelend te groot voor dit wankel huis schreeuwend om meer bestaan de vogels komen van overal en troosten in hun onschuld daarvoor zijn ze op aarde ze wanen zich in ’t paradijs en wonen in jouw schaduw halen voedsel…

onder de geurende leilindes een donkerblauwe zomeravond met nerveuze huiszwaluwen piepend en voerend onder 't dak even terug bij moeder aan de tafel tijdens koffie met geschuimde melk en vochtige zelfgebakken cake een zo vaak gevoerd gesprek en hoe is het met de kleine jongen doet hij het goed op school .................. hij wordt…

voor linde meisje met je blonde krullen dansend aan mijn hand op de maat van verre klokken twaalf uren in de middag bim bam bim bam een glimlach in de regen zon in mijn hart…

is de vanzelfsprekendheid van de dagelijkse dingen spreken zonder woorden over ‘t grote gouden geluk samen zijn in warmte gewoon een wonder…

neemt zijn tijd onder de hollandse wolken van mauve en jan voerman tussen bebloemde boorden met daarachter trage koeien wegdromend naar de einder fluistert de zilveren ijssel verslingert even het veer met daarop slechts de onthaasten bijna teder zet hij ze af wacht rustig op de verre fietser verlangend naar het onbekende hij weet…

drijvend spiegelbeeld hooghartige sierlijkheid slechts oog voor elkaar als beiden de mooiste zijn waar moet je anders kijken…

‘t kind mijmerend over vage verten daar achter de rode zonsondergang het einde van zijn eigen wereld die draait in een beperkt heelal kennis maakt de einder onbereikbaar lichtjaren reizen door ’t universum door sterrenstelsels zwarte gaten oneindigheid door ons geschapen ik droomde over mijn geliefde doden visioenen in hemels licht en…

in dit groengouden dal heerst een milde stilte in bomen en gebouwen de mens spreekt met ‘t hart in gewijde momenten voor het dagelijks brood hier speelt bach klavicimbel de stilte hemels verbreidend in onze verwarde gedachten de geruisloze dienende monnik toont een muzikale glimlach loopt even in de brandenburgse pas de solist…

de grillige verstarring van dansende beuken reikt naar de hemel een dreigende storm het bladergoud verdoft de geur van de herfst warrelt door het woud raast over de bodem de wolken sluiten en verdonkeren deze plek een veluws mysterie woelt in de razernij vannacht zal de legende in ‘t zilveren maanlicht nahuiveren door dit woud in…

op een dag valt ze uit de lucht dan zie ik haar zij ziet mij en de wereld zal draaien met ons erop in vuur en vlam jij kwam en met jou de liefde ik wikkelde mij erin groeide bloeide stierf erin samen met jou…