Netgedichten

netgedicht (nr. 19.651):

zie mijn zoon

mijn zoon aan ’t kruis
zijn bloedende handen
heelden eens melaatsen
zijn bijna gebroken stem
riep eens moeder en kind
troostte de wanhopigen

hoor hoe men hem bespotte
na die uren van duisternis
van god en mens verlaten
waarin hij gilde van wanhoop
het zwaard kerft mijn ziel
na een levenslange dreiging

hij groeide onder mijn hart
trappelde in mijn schoot
ik troostte en voedde hem
hij zal opstaan uit de dood
zoals iedere moeder dat hoopt
ik kan het alleen niet geloven.

maria