Alle inzendingen over niemand stoort zich

Als je ogen mij ontwijken Als je stem mij niet meer hoort Als echt begint te lijken Als alles jou zo stoort Als samen twee keer één is Als delen niets vervult Als telkens blijkt ‘er is iets mis’ Als schuld Dan ontwijk ik je ogen dan ben ik alleen met de waarheid die me stoort Dan wordt een flauwe optelsom die maar niet wil kloppen…

Ik zeg u, wat mij zo aan Kerstmis stoort, -’t is wel niet veel maar toch moet u het weten, al is ’t alleen maar dat ik word gehoord- is dat er zo godsgruwelijk wordt gegeten.…

Ik zeg u wat mij aan McDonald's stoort, -’t is wel niet veel maar toch moet u het weten al is ’t alleen maar dat ik word gehoord- is dat er zo godsgruwelijk wordt gevreten.…

Maar er is niemand die me hoort Dus is er ook niemand die me stoort. Ik val op mijn knieën en huil, en hoop dat toch iemand me hoort Maar iedereen loopt door, er is niemand die me bekoort. Doe mijn handen voor mijn gezicht Ik ben bang, bang dat ik zwicht. Getroffen door kilte Daar is hij, de grote stilte...…

U bent er zelf mee begonnen ik niet, is er iemand op mijn aarde die ooit alles wist en toen naar Uw hemel staarde eens ben ik weer bij je niemand die dan stoort ik bid... Godverdomme ik bid zoals zo vaak dat ik eens dood wakker word…

Je lacht, een witte glimlach, en je heupwiegt, zoals dat hoort en je koopt je tweede huid in voordelige flessen en het lijkt alsof niets je stoort, Maar je verdriet is een verborgen oceaan een diep schrijnende wonde een oceaan van tranen en van te lange nachten, een oceaan van weemoed soms, waarin niemand zich waagt.…

Kijk daar ligt wat eten iets goeds zeker weten zij eten hun buik rond als niemand hen stoort. In zwart pak van veren niets kan hen deren kauwen zijn koning Ka! Ka! wat je hoort.…

De Hemelzoon stoort mijn gezoem de rust. Ik ben naar deze schuilhoek uitgeweken. De Keizer rust, ik schrijf in rust mijn verzen, Die straks luid in zijn oren zullen gonzen. Een vlieg gonst om mijn hoofd en stoort mijn rust.…

Er is geen levend wezen op deez aard die weet hoe lang ie leeft er wordt geen enkel mens gespaard ‘t is maar dat je ‘t weet! Er is geen hond geen kat, geen paard die weet wanneer ie ‘t leven verlaat er is geen enkel figuur geïmplanteerd met een chip die je zegt: ‘ is gedaan. Slechts een varken opgejaagd zeg maar vermits ie niet ‘t leven…

Eensgezind in wat je stoort. Balancerend op een zijden koord.…

Als het je stoort Doe dan of je het niet hoort.…

U bent er zelf mee begonnen ik niet, is er iemand op mijn aarde die ooit alles wist en toen naar Uw hemel staarde eens ben ik weer bij je niemand die dan stoort ik bid... Godverdomme ik bid zoals zo vaak dat ik eens dood wakker word…

Ik ben er even niet, niemand die het ziet, zich daaraan stoort terwijl over alles heen, mijn gestalte aan de horizon gloort .…

Ze zitten om Marijnissen verlegen 'Commissie Stiekem' wil hem er graag bij Daar is hij nu nog niet van de partij Want de SP is immers altijd tegen Het stoort Jan dat hij niets mag overleggen Precies wat ze altijd over hem zeggen…

't mussengekwetter stoort onbeschoft 't paringslied van de zanglijster. elke dag valt er wel iets anders te beleven voor wie goed rondkijkt.…

Hun Harley-gepruttel stoort ons bij 't dutten en wég met die skulls als kwispedoor !"…

Geniet eens van een Zen moment met alleen stilte om je heen Als je dan zo Zen bent heel sereen is er niets wat je nog stoort want een Zen-moment is een staat van "zijn" dat altijd bekoort…

Perfectie in dit leven is iets wat niet bestaat geloof me maar, ‘t is oprecht dat wat perfectie heet en hierboven staat is eerder iets wat ooit werd beslecht! Een ieder mens maakt fouten, bij de vleet echt, ‘t is een voldongen feit wie denkt zonder fouten te manoeuvreren is ‘t besef van “ leven “ een beetje kwijt! Perfectie in wiens leven…

zoals gister toen tussen hengelo en zwolle sprake was van omleiding via amersfoort dat kwam mij echt slecht uit het was al laat gelukkig gaf zijn stem wijs daar als raad die inblazing stoort laat hem onverhoord'…

Als ik verreiker lees Stoort me zo'n spelfout en Denk ik meteen Haal je schoolgeld terug Maar blijkt de context een Exterieurproject Dan is mijn oordeel Toch net iets te vlug…

Ik loop steeds weer vast het stoort mij zeer ik zoek in de woordenkast het lijkt eindeloos te duren ik vind niet de woorden maar die kille uren zij staren mij aan.…

En als je ’s nachts wakker wordt Omdat iets je nachtrust stoort Denk dan niet dat je niet spoort Je bent slaapdronken, niet gestoord Luister goed naar wat je hoort Een stem, huilend in de nacht Het jammert heel zacht De stem van mijn hart Mijn hart, dat nog steeds wacht En als je ’s ochtends wakker wordt Omdat alweer iets je stoort Denk…

Elkaar in "wij" gedachten niets tastbaars dat ons stoort. Hunkering, verlangen tot dichtbij wordt erkend dat dieper is gevonden en onverwacht herkend.…

er zijn nog ochtenden waarop ik een goeie morgen rondstrooi met de losse pols de echo gooit een klank terug ik herken hem niet hij kaatst langs het plafond stoort de spaarlamp…

Wat mij eraan stoort, Dat je leest via het woord Over wat je hoort. Enkel de auditieve ervaring telt, Niet wat er op schrift is gesteld.…

Luister naar de klanken die je in het leven hoort vanzelf ga je God danken geen noot die je stoort. De lucht geurt heerlijk een vlinder lacht je toe deze weg is onontbeerlijk hier word je nooit moe. Hier is de schepping mooi dat zal niemand ontkennen elk seizoen zijn eigen tooi toch blijft de mens rennen.…

niemand let op de nagels van mijn handen, waar jij het bloed onder vandaan haalt, mijn kleren verbergen jouw tanden, zo zet jij mij mijn fouten betaald, want ook ik ben wel eens royaal, met een gemeen woord, of als ik jou wel eens overhaal, met iets waar jij je aan stoort, maar het universum kent onze daden, daarom vinden wij steeds weer…

En wéér zal ik over die drempel gaan, als eerst. Het Licht straalt me tegemoet, valt om me heen, tweemaal andermaal. Terugkeren: tweemaal tot de derde keer. Daarna laat het lichaam de ziel achter alvorens zij opstijgt, alwaar ze hoort behoort en vooral: toebehoort aan degene, die altijd voor en om mij zorg droeg: God! Mijn erkenning en herkenning…

Net als geen mens weet van de geboorte weet wanneer het precies op aarde kwam net als het verlaten van de wereld is er niemand die er het fijne weet ervan, Besef dat!…

Als men straks aanbelt als u zit te eten, En u daarbij iets van gerammel hoort, Is het een collectant die u dan stoort, Eén van de Hersenstichting, moet u weten. Beleefd doch dringend zal hij u dan vragen Ook dit jaar weer uw steentje bij te dragen.…