Hartenkreten

hartenkreet (nr. 35.407):

een laatste tango in de hel

een laatste tango in de hel

de zilte koperkleur
die op de golven schuimt
verwarmt mijn ogen als roodkokend zilver
welke zichzelf toch steeds sluiten
tot de vorm die in mijn hoofd zit
en het hemelsblauw met regen is vermengd
in eindeloos gezever
over een horizon die er nooit is geweest

dáns, gééf jezelf in een helse tango
die niemand horen kan
en trek de zon uit de hemel
zodat ik je vinden kan
schreeuw van binnenuit
zodat ik je zoeken kan

nee, geen hemel te hoog
geen God die mij tegenhoudt
of wie anders dan?
U bent er zelf mee begonnen
ik niet,
is er iemand op mijn aarde
die ooit alles wist en toen
naar Uw hemel staarde

eens ben ik weer bij je
niemand die dan stoort
ik bid...
Godverdomme
ik bid zoals zo vaak
dat ik eens dood wakker word