Alle inzendingen over nijlen

- verhief zijn strijdbijl in 't land van de Nijl. Bezorg de Farao dringend zijn schat !…

In Nijlen vond men een goed idee : men deelt er het nieuws op bierviltjes mee. Vraagt zij aan haar knar : "Is 't morgen vuilkar ?" "Wacht schat, ik lees het subiet op café !"…

Nijlpaarden zonder Nijl luipaarden die erg ijverig zijn schildpadden zonder schilden padden die niet meer op hun stoelen zitten wilden meisjes zonder mei en oudere jongens vooral - er is ergens collapse in dit heelal.…

Hij was een stille, zeer bedeesde man, die hield van bloemen, dieren en insekten totdat het warme gras zijn lichaam dekte: 't is nu gedaan met de heer Nijlen (Van). ----------------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten (1964)…

Ooit dreef er in de Nijl een biezen mandje. Toen dacht de dochter van de farao: Daar ligt een kindje in, dat hoort niet zo; Ik help die arme vondeling een handje. Maar uit de mand weerklonk een luid gekrijs: “Laat mij met rust! Ik ben op wereldreis!”…

We varen deze week over de Nijl Zien wij een glimp van nieuwe machtsstructuren? De euforie van toen mocht niet lang duren En het toerisme blijft ver onder peil Ja, elke revolutie vreet zijn kinderen En deze zal de welvaartsgroei lang hinderen…

sloot van een rivier een spoor trekt over de groene vlakte mensen staan krom tussen gewassen witte vogels steken af wij trekken een lijn met zijn drieen van C. naar A. van koning Toet naar Ramses twee in stukken keren we terug…

Stanley trof Livingstone na een tijd maar die bleef bij zijn Nijlbronnen-strijd. Ook bleef zijn dagboek ongesneden koek en tot gist'ren een curiositeit.…

De Nijl spiegelt een eeuwig ritme De zon volgt in haar boogbaan Een wieg die slijt en rolt naar de kuil Jaarlijks zwellend voedt ze de oevers In het westen slaapt de farao In een onherbergzaam vlak Diep doorsneden Tussen woestijn zit vruchtbaar land ingeklemd.…

Vogelzacht gesnater van ganzen die de Nijl en Zijl verwarren, maar die vergissing trots en prachtig dragen, omlijst verrukking over zoveel schoons. De zon maakt lente in mijn hart en dag: je bent nabij, ik zie wat jij ook zag...…

De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe, Deze omgeving is in wachttijd opgelost. Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig. Vroeger ging die precies om middernacht. Nu gaat hij in het blauw. Is er wel water? Alles is echt, als straks de meerpaal kraakt, tussen het hard basalt het breekbaar oeverriet. Je daar een aankomst wensen.…

Aan de oorsprong van de Nijl Drijft de herder zijn vee Hij zoekt zijn heil Door een dikke walm van mest dat brandt Zo is hij de beet van de muskiet voor Maar de as bijt nu in zijn vel Zijn mager vee draagt grote horens Waardeloos voor vleeshaak en slagersmes Gefokt naar volharding en weerstand Wordt vet overbodig Het vee is zijn vermogen…

Egypte heeft van zuid naar noord het stroomdal van de Nijl water, leven, vruchtbaarheid door kurkdroge woestenij Westerwolde zuid naar noord dal van de Ruiten Aa daar zit landbouw, leven, vlijt tussen hoogveenwoestenij.…

met een diepe zucht “Wat een kwaliteit Voor zulk een fraai gebeuren Die grandeur, Alles is fantaaa…stisch En dat voor deze zeer speciale prijs Wat een onvergetelijke reis Er valt toch zeker niets te zeuren Dat ik dit allemaal beleven mag En dat nog op mijn ouwe dag Verrukkelijk, Subliem, Die reis naar oud Egypte Dat varen op de Nijl…

Een wereldreis van een en duizend nachten Architectonisch rijk vol avontuur Drie continenten in een ring van vuur Als hof van integratie der gedachten Naast een donjon een middeleeuws kasteel Aan stuurboord in de nijl een piramide En voor de mui toont kaal en plompverloren Een priapus zijn naakte rode steel Fonteinen ruisen in het…

tweeduizend jaar ben je adembenemend jong je kinderlijf tachtig stamelende centimeters lang bij toverslag verdwenen Isis' krachten Ra stolde de zon Horus doofde het licht de mens stolde het vloeibare lichaam van de kleine jongen tot onvergankelijkheid de zachte hand van Anubis voerde het kind naar het dodenrijk de oever langs de Nijl…

Alles had ons moeten scheiden, alles bracht ons tot elkaar; van een grondeloos verblijden werd de najaarshemel klaar. Nooit in 't bitterste uur van lijden vroeg het hunkrend hart: tot waar? Alles had ons moeten scheiden, alles bracht ons tot elkaar. Liefde die geknecht moet strijden wordt eens luide en openbaar; eens dekt ons dezelfde…

Kom, laat mij los, laat mij maar lopen, ik vind de weg wel door het bos. Mijn hart is sterk, mijn oog is open Kom, laat mij lopen, laat mij los. Vrees je dat ik de weg niet vind, mijn vrijheid al te duur zal kopen? Jij vader was ook eenmaal kind, en toch ben jij ook weggelopen. Kom, laat mij lopen, laat mij los.…

Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen, dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen. Zit rustig en geduldig naast het open raam: gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam. Zoek in 't verleden weer uw frisse kinderogen, kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen. Al wat ge groeien ziet op 't zwarte…

Een grijze middag in 't begin van mei, een klein café 'Au Voyageur' geheten, in wolken rook rijdt soms een trein voorbij… Wat doe ik hier? De hemel mag het weten. Van de oude dromen, die ik dacht vergeten, voel ik de vleugelslag opeens nabij; reeds deze morgen wist ik mij bezeten, is het lente, of ligt de schuld bij mij? Sedert de tijd…

Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid heeft ontdekt; Ik zal van U niet scheiden als deze aarde Mijn pover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht. ---------------------------…

Roep mij niet wakker midden in de nacht omdat de maan bloeit met zo fel een luister er blinkt voor mij in 't schijnbaar dode duister een dieper licht dan ooit ik heb verwacht, en klank en geur die me onverzadigd lieten en, een voor een, de uren van zaligheid, zijn, licht en teer, niets meer dan rekwisieten: de laatste droom is de een'ge werkelijkheid…

Zeeman en dichter, zwerver en piraat, Van 't aangebeden en vervloekte leven Wist je dat alles eenmaal moest begeven In 't wisslend lot, ook van den zeemansstaat. Jou was de dood altijd een kameraad, Uit ziekte was een opstand nagebleven, Maar niet de vrees die voor het eind doet beven; Je zei: goed heil! Het gaat zooals het gaat. Veel…

De mens is eenzaam tot en met zijn dood. Nooit is één liefde, nooit één vriendschap klaar, En, zelfs geboren uit dezelfde schoot, Zijn wij nog vreemden voor elkaar. Wat weet ik van mijn zuster en mijn vader, Wat van mijn moeder en mijn eigen kind? En is mijn vrouw mij altijd zoveel nader Dan de arme meid voor 't eerst bemind? Nooit kan een…

Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid heb ondekt, Ik zal van U niet scheiden als deze aarde Mijn pover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.…

Kaal staat hij voor de blankheid der gordijnen, verschrompeld in wat kiezel en wat zand en mist zijn ziel: het alverschroeiend schijnen der eeuwge zomers van zijn vaderland. Maar aan het einde van zijn lijdzaam dulden, spruit op een lichte morgen, als een vlam van 't heet verlangen dat hem gans vervulde, een bloem van heimwee uit zijn…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

De hele wereld heb ik afgereisd In droom. Wat is mij van die reis gebleven? Niet veel meer dan 't verlangen om nog even In een verlaten tuin, waar de avond grijst, Te zien hoe de nachtschone in het lichtblauwe Licht even bloeit en dadelijk verkleurt, Aleer de dood mij nijdig toe zal snauwen: ‘Ga nu maar de ijskast in, het is je beurt.’…

Van zorgen kan ik deze nacht niet slapen. Ik staar door 't venster doelloos voor mij uit... Werd zó de wereld van eerstaf geschapen Met maan en wolken, zonder een geluid En zonder licht? Waar ik vanmorgen zag De bomen met hun gele en groene verven Raad ik het ziekenhuis, waar dag aan dag Gemartelden in duizend angsten sterven. 't…

Wij eindigen zoals wij zijn begonnen: Kaal en onmondig en sentimenteel. Alles wat leeft keert weer naar de oude bronnen Van 't paradijs. En dan? Ach, weet ik veel.…