Poëzie

1884 - 1965

poëzie (nr. 164):

Heloise en abelard

Alles had ons moeten scheiden,
alles bracht ons tot elkaar;
van een grondeloos verblijden
werd de najaarshemel klaar.

Nooit in 't bitterste uur van lijden
vroeg het hunkrend hart: tot waar?
Alles had ons moeten scheiden,
alles bracht ons tot elkaar.

Liefde die geknecht moet strijden
wordt eens luide en openbaar;
eens dekt ons dezelfde baar
die voor eeuwig zal bevrijden.

Alles had ons moeten scheiden...

Schrijver: Jan Van Nijlen
Inzender: kgbn, 14 maart 2003

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: liefde

voorbestemdheid

2.4 met 165 stemmen

33.347

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Anne, 21 jaar geleden

Ik vind het echt goed dat hij dit gedicht heeft gemaakt. Want het heeft mij erg geholpen, zowel door de inhoud als doordat ik zo'n gedicht nodig had voor school ;) Ik vind ook dat het erg mooi is!!

anjesk, 22 jaar geleden

ik vind het een mooi gedicht.
ik ben blij dat hij dit heeft gemaakt.

Susanne, 22 jaar geleden

Mooi verzonnen, zit inhoud in,
maar ik vind het wat oppervlakkig: de diepgang mis ik.
Het staat mooi geschreven maar ik mis iets. Succes!

Geef je reactie op deze inzending: