barakken waar doden verblijven
half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren
half boven grijze wolken, ergens hoog
ruggengraten, gebroken in een gracht met as
en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom
die nog kan slapen
met mijn witte handen raak ik een naam aan,
het glasraam waarachter ogenblauw
staart naar wanhopige…
weken
In beslag, maar voor ons gevoel
Was het niet meer dan
Een dag of twee toen we
In de haven van 't nieuwe land
Aankwamen - hoog achter de contouren
Van de stad doemde een woest
Gebergte op, daar gingen we
Na aankomst naar toe,
We houwden een flink stuk steen
Uit de rotswand en begonnen
Het te bewerken - nadat we
De grootste oneffenheden…
groeiend liefje mijn lief
lief jullie zo
HERFST
het gezang neigt
naar herfstiger klanken
zorg en angsten
omknellen het kind
de kantjes verscherpt
snijdend gekwetst
dan toch ten diepste
diep mijn lief
lief jullie zo
WINTER
onder het late sneeuwkleed
maakt liefde de kantjes bot
oneffenheden…
roddelbladen
even maar
de Panorama, de Prive, de Weekend
heel even maar
want anders moet ik massaal depresief kotsen
overgeven om te overleven
het lukt me nog maar net alles binnen te houden
onderdelen van het zure opgerispte door te slikken
vanwege die bladen, die buitenkant van mooie haren, make-up
opgespoten borsten en weggehaalde oneffenheden…
422
Bezig met laden