Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 58.044):

Hij en ik

Op een morgen droomde ik
Dat ik mezelf geworden was -

Eindelijk was ik geworden
Wie ik heimelijk altijd al

Wilde zijn,

De Japanse steenhouwer
Was immers altijd mijn

Droombeeld geweest, nooit
Had hij mij losgelaten,

En nu waren we samengevallen
Tot één persoon, hij en ik -

We gingen emigreren naar
Een land hier ver vandaan,

De reis nam vier weken
In beslag, maar voor ons gevoel

Was het niet meer dan
Een dag of twee toen we

In de haven van 't nieuwe land
Aankwamen - hoog achter de contouren

Van de stad doemde een woest
Gebergte op, daar gingen we

Na aankomst naar toe,
We houwden een flink stuk steen

Uit de rotswand en begonnen
Het te bewerken - nadat we

De grootste oneffenheden
Met onze beitels hadden weggestoken

En we met het vijlen aan de gang gingen
Zagen we plots in de lijnen van de steen

Onze naam staan, en toen wisten
Wij het zeker: we waren onszelf geworden