Nafta

dit verleden herkent zijn
stemmen, verdooft het
licht tussen morgen en

avond, met handen die
houden, met daken die
het onweer weren. Dit

huis behoudt zijn muren,
ook als het kraken van
zijn vloeren de voegen

vult tussen de tijd en het
heden. Nog altijd posten
we brieven, openen we

deuren, 2x bellen, sluiten
we het boek, verdrinken
we in polymeren, daarom

branden schepen achter
ons, is er geen open zee,
herlezen we de toekomst

omzien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 90