Hij en ik
Op een morgen droomde ik
Dat ik mezelf geworden was -
Eindelijk was ik geworden
Wie ik heimelijk altijd al
Wilde zijn,
De Japanse steenhouwer
Was immers altijd mijn
Droombeeld geweest, nooit
Had hij mij losgelaten,
En nu waren we samengevallen
Tot één persoon, hij en ik -
We gingen emigreren naar
Een land hier ver vandaan,
De reis nam vier weken
In beslag, maar voor ons gevoel
Was het niet meer dan
Een dag of twee toen we
In de haven van 't nieuwe land
Aankwamen - hoog achter de contouren
Van de stad doemde een woest
Gebergte op, daar gingen we
Na aankomst naar toe,
We houwden een flink stuk steen
Uit de rotswand en begonnen
Het te bewerken - nadat we
De grootste oneffenheden
Met onze beitels hadden weggestoken
En we met het vijlen aan de gang gingen
Zagen we plots in de lijnen van de steen
Onze naam staan, en toen wisten
Wij het zeker: we waren onszelf geworden
Geplaatst in de categorie: psychologie