Alle inzendingen

Geen dragender, doodlijker wonde dan het knagend en slepend besef van een schuld, een erflijke zonde, bedreven voordat wij bestonden en waarmee ook het vlees is besmet. laat het lichaam allengs weer herrijzen in zijn trotse oorspronklijke staat laat de zon ook de huid weer genezen van de angst die de leden doorvaart als het lijf,…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Ze konden deze vondsten niet verklaren Romeinse schoenen van extreem formaat De wetenschappers wisten zich geen raad Ikzelf weet wél van wie die stappers waren... Zo'n megagrote schoen, vermoed ik dus Was vast van Keizer Pipo Claunius…

Ik zei per ongeluk had ik iemand gebeld op videostand een mooie vrouw ik verontschuldigde mij ze lachte me toe ik zei leuk u even te zien zij wenste mij een onvergetelijke dag. ‘t Was vlak voordat we weggingen naar ‘t strand met al haar herinneringen waar ik jou overlaadde en wij neerdaalden boven soep in een strandballentent.…

De tijd is rijp als ‘t koren in ’t veld gloeit in zo’n zakkende zomerzon; de strengen glijden langs jouw huid, broeiend op platgestampte twijgen. Jouw zwijgen verdwijnt in de stilte, je rilt als ’t allerfijnste kaf in de wind; als vlegels dansen jouw oogleden mee met ’t draaien van de wereld in ’n zee van tranen die als graankorrels…

de zoetste vruchten de helderste sterren een prachtige maan ogen glinsteren borsten smelten elkaar verstaan wenselijkheden rustig bekeken stemmen tevreden alles in rust zodat de kust van Peloponnesos niet overspoelt wordt door lyrische redes deze liefde sust de onrust maar blust de wil niet…

ik denk je na en leef door alle dromen heen geheel in lijn met achterstallige toekomst gaande over een afslag in het landschap doorverwezen vanaf ons punt van vertrek zien we onszelf verloren geografische gezien in denkbeeldig nagekomen bestaan als toestand van voornachtelijke spiegeling louter emblematisch vooralsnog…

Mijn fatalisme is grenzeloos vertelt de knalrode kanarie een vreemde een zonderling achter de spiegel in zijn te kleine vogelkooi gebekt om te fulmineren.…

Zomaar ineens had ik iemand perongeluk gebeld mijn mobiel, niet ik ergens tegenaan gedrukt, gestoten? Telefoon op videostand ik zag een mooie vrouw, zij mij, ‘k verontschuldigde me geeft niet lachte ze me toe ik zei, toch leuk u te zien zo ze wenste me een onvergetelijke dag. ‘t Was net voordat we weggingen, naar Groet met al haar herinneringen…

Mijn vader wil zijn zwakke stem verpakken. Voor haar is hij niet sterk en muzikaal. Nog vorig jaar bekleedde hij het lokaal, nu ruist hij monotoon door oude takken. Hij omfloerste de winter die ontbrak, het geluk van ons, dat leefde hand in hand. Heel soms dook hij op in een vergeelde krant, nu stapt hij uit zijn zo vertrouwde pak. Eens…

Jouw zoenen smaken verruklijk zoet Als het speeksel Op jouw hunkrende tong Mijn begerige lippen ontmoet. Jouw zoete lippen Smaken zout als druppeltjes zweet Op jouw bovenlip Mijn gulzige tong ontmoeten. Het zoenen met jou Is ’n beleving Met euforische melodieën Van de klanken van ’n symfonie orkest Met zinderende violen En eclectische…

Voor mij strekt zich het landschap uit dat al zo vaak zouteloos beschreven is; de torens die staan voor de verveling, uitgestorven bloemen door de stikstof. Het overschot aan bramen verraadt hoe slecht het gaat met de omgeving; de hitte drukt de diepe wanhoop uit waartoe de aarde zich genoodzaakt voelt. Mishandelde koeien grazen hoornloos…

Wie weet niet dat een roos geluk is en een roos zien geluk is dat voorbijgaat? Jij bent het blozende geluk dat ik gadesla Voor wie dan ook jij je bladeren opent het is ook voor mij Geluk welt op in mij ikzelf ga open door jou…

wij zijn zo druk met verbindingen leggen omdat het netwerk de minste moeite kost en snel resultaat zal geven maar hebben we dan ook iets van kwaliteit en snelheid zoals het snelle lichaamseigen elektrische en hormonale als wisselnet met neurale circuits als ondersteuning zeker om in te zetten in nood en complexe situaties zoals rampen…

wij zijn zo druk met verbindingen leggen omdat het netwerk de minste moeite kost en snel resultaat zal geven maar hebben we dan ook iets van kwaliteit en snelheid zoals het snelle lichaamseigen elektrische en hormonale als wisselnet met neurale circuits als ondersteuning zeker om in te zetten in nood en complexe situaties zoals…

Alsof het licht niet binnendringen wilde, zo weinig was er te zien in het donkerste midden van het meest uitgestrekte bos. To-To bleef doorgaan, hem maakte niks de tocht onmogelijk, geen plas of heuvel, geen euvel dat hij niet te boven kwam. Hij had alles nog op een rijtje, hij wist het hele verhaal nog na te vertellen, én de kleinste details…

O, o, Odysseus, wie stond daar voor jouw neus na jouw jaren van afwezigheid? Plotsklaps, als een rots naar jouw hart, uit zijn moeders smart geschonken. Hoeveel sluiers weefde zij, in gemis verzonken; hoeveel ontrafelde nachten bracht zij, dronken van verlangen, achter angstige muren in eenzaamheid door? Als een ware Goliath schoot…

Zo’n AVG’tje is toch uit de tijd Ga liever kapsalon of pizza eten Daarbij zou ik het bier ook niet vergeten Je kan gewoon genieten, zonder spijt Negeer die ouderwetse schijf van vijf En spuit een shot Ozempic in je lijf…

Mijn lieveke open je deurke en lach en zend tot de zon je gebed, en een vaas met een gele mimosatak fijn-blij voor je vensterke zet. Die zie ik van ver als ik zingende kom al over de heide gegaan, die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet, nu een lente van liefde ving aan. Zo wijd is de heide en de berken zo fijn, ze blinken in…

Op het blauwgroen geribbelde meer dobberen de watervogels over mijn weerspiegelde gestalte; geel riet wuift naar de schittering van knisperende zilveren belletjes: dag golven, dag watermuziek, dag natte -tenen -dag, dag!…

Het ruikt hier muf in deze kerk muf, al eeuwen niet afgestoft de stof is nog stoffiger geworden 't ligt er dik boven op ik ervaar de duivel met z'n bruine plumeaustaart het Heilige kruis staat scheef Christus hangt zielig voorover de rode gordijnen voor de vier biechthokjes zijn gewassen ik vraag me af of deze kerk ooit tot volle…

Waar het kronkelige Bolckpad het water van de Dommel kruist en met het lawaai van het asfaltviaduct op korte afstand Daar loop ik met kleine, langzame stapjes over vele roestkleurige treden omhoog naar de in dezelfde kleur geschilderde offertafel en ga op een klein, smeedijzeren stoeltje in de buurt zitten, waar ik in een ontwakend heden…

Na alle jaren nog steeds het raadsel dat me het liefst is, jij en jouw beeld van mij dat je naar me spiegelt het beeld bij mijn gedachten en mijn belofte aan jou, mijn meer en minder mooi voor jou in jouw ogen die mij begeren en mij roepen…

Een koning die meevaert met tienduizend schepen van Ithaca rond de Peloponnesos tot de kust van Paris en Hector en Priamos een sluwe reynaert uit miriaden woorden in hexameters zesvoetige regels als aartsleugenaer tot leven gewekt - waar Achilles de wraakzuchtige schier onoverwinnelijke nochtans edelmoedige held, de Thetiszoon…

Die Tim de Wit werd wat te wit bevonden Wij gaan voor kleur en meer diversiteit De medewerkers moesten dat toch kwijt Dus inclusief een briefje ingezonden Al ben je dan wat kleurloos naast Jeroen Tot witgemaakte man…je kunt het doen…

Op blote voeten in ’t bedauwde gras, Dansen wij in mei de lentedans, In de vroege ochtendstond, Als de prille zon de dauw verbrandt. In ’t warme gras vleien we terneer, Uitgeput, doch zeer voldaan, Kus jij vederzacht mijn mond, Wijl de zon naar haar zenith klimt. De warme zon maant op te staan, Onze huid rood verbrand, Hoogste tijd…

Wij zagen die nieuwe muze al lang en slank (blond is ze zeker niet) aankomen, een beetje dichter heeft dat nou eenmaal van verre voortreffelijk voorzien. Hij zelf dus niet. Ze willen het licht maken, de zon stelen voor hun leven, zonder de nacht op te geven om in hun kracht te geraken, de gewoontes kraken, gevoelens vormen naar…

de bloedvlekken spreiden zich uit als stille explosies op witte muren — een mark rothko zonder god. geen kunst, alleen resten. alleen de gekneusde lichamen van muggen weten nog welk bloed hier stroomde, voor het verdween in stilte.…

Meneer Wilders is in de wolken zijn asielwetten zijn aangenomen ik kijk naar Wilders z'n wolken vraag me af: zullen ze d(r)oog blijven gaat het minzaam zacht 'gedogen' regenen? daar zal ik VOLT-democraat maar niet op rekenen want een hevig donker onweer breekt los de felste bliksem slaat in, in Kampen het Kerkasiel wordt ge(k)raakt…

De zee ademt zacht haar geheim in elke golf ik luister gedwee De zee spreekt tot mij in bewegingen die voelbaar zijn als ik mijn zintuigen open, een trage stroming langs gedachten zonder naam, en ik luister alsof het water mij al lang kent. Onder het oppervlak leeft iets dat ik niet benoemen kan, een trilling die door mijn borst beweegt…