’t kan ook zweven zijn
als ’t leven zelf
geen plek geven wil
langs ’n rivier of bos
bij de stad
op de oeverloze vlakte
over de gestelde grenzen
van de erven
zal ’t toch zwerven worden…
jouw woorden blijven
hangen als bladzijdes
zonder wezenlijk inzicht
de weldaad van ’t ritselen
van de leegte in de wind
in deze verdiende stilte
laat alles vallen in ‘t niks…
de virusval van de hoogmoed
staat op gelijkwaardige voet
met ‘n uitsluitend jaloeziedal
de gulzige en gierige wellust
bewust zonder finesses geuit
vanuit ’n gemakzuchtig ego
bitter en zuur zijn de bessen
die per zes aan de doornstruik
van mijn wraak zullen groeien…
Onze Willem-Alexander
is de Koning van dit land.
Zijn positie is de waarborg
van Oranjes hoed en rand.
Máxima, de grote liefde
is de keuze van zijn hart;
haar entree charmant en aardig,
dus ook de onze, heel apart.
Na het oude komt het nieuwe,
maar gelijk in geest en band.
Samen gaan we bouwend verder;
aan de slag voor Nederland.…