Festina lente: 2. De Jonge Eik

Voor de eikel goed en wel begrijpen kon
waarover de uil sprak met de maan en de zon
bleken zij klaar met vechten en filosoferen.

"Zo zal ik nooit welsprekendheid leren
of schermen met woorden die ik dan zelf verzon
maar ik kan het natuurlijk ook anders proberen."

De jonge eik luisterde naar allerhande
stemmen en geluiden
waaide met winden mee en leerde ze
remmen en gebruiken.

Door zijn eten uit de omgeving te halen
hoefde hij nergens voor te betalen.
Zo gingen de jaren voorbij
en kwamen vele verhalen langszij.

Zelfs de natuurwezens die de mens niet ziet
stonden in rijen van tallen voor hun relaas
want de eik sprak elke week met Rien.
Die was niet gek
alleen zijn fantasie niet de baas.

Zo leerde de eik elk vogellied fluiten
keek naar bokswedstrijden van de haas
zag hoe de eekhoorns leerden muiten
en merkte de mens op als grootste dwaas.

Het water klaterde door zijn aderen
de zon scheen dagelijks op zijn blad en bast.
Ieder jaar weer meer bladeren
te verliezen als de winterkoning
langs het pad zich wast.

De eik had echter geen hekel aan de winter
hij trok zich terug in zichzelf om te rusten.
Zo kon hij ieder nieuwe jaar weer fris van start
en zijn hart verliezen aan de schoonheid
van de lente.

... [2009] door R. van de Struik
uit de bundel: Festina lente (1 t/m 10) ...

Festina lente fabelgedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20