inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 86.122):

Dichtgetimmerd dichtersoog

Voor mij strekt zich het landschap uit
dat al zo vaak zouteloos beschreven is;
de torens die staan voor de verveling,
uitgestorven bloemen door de stikstof.

Het overschot aan bramen verraadt
hoe slecht het gaat met de omgeving;
de hitte drukt de diepe wanhoop uit
waartoe de aarde zich genoodzaakt voelt.

Mishandelde koeien grazen hoornloos
op biljartlakens zonder kraak of smaak;
de boer doet alsof hij hard werken moet
om maar geen echt leven aan te gaan.

Ik kan eindeloos zitten op de dijken,
kijken naar het verglijden van de tijd;
de schepen die dwepen met zingeving
verdrinken aan de horizon in loosheid.

Ik ben een dichter die verkeerd geboren is,
dit holle landschap kan mij niet bekoren;
de rijen wilgen mogen geen naam hebben,
de afwezigheid van een verscheidenheid

aan vogels en insecten is een direct gevolg
van de waardeloze mens en zijn wangedrag.
Was er maar een god geweest die dit voorzag,
dan had hij ons zeer zeker niet laten bestaan.

Schrijver: Sjors Boesch
Inzender: Laurent de Buisson, 5 juli 2025


Geplaatst in de categorie: natuur

2.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 37

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)