Alle inzendingen over oneffenheden

je smeedde snel de setting van jouw diamant kende kleur van de facetten een ring vast aan je hand ze flonkerde in goud omrand lichtte in tevreden zijn maar kunst is een moment een andere lichtval geeft soms vreemden pijn je slijpt nog de oneffenheden polijst naar ieders smaak en bent misschien vergeten dat wat jij draagt alleen…

Glad gepolijst als zij was Duldde zij geen oneven Lang gestrekt in eenvoud Dat bepaalde haar leven Onverhoeds in haar vlak bestaan Was er soms een oneffenheid viel zij aan Grof tierend verpletterend was haar beleid Zonder aanzien mededogen of spijt Tot er die dag een jonge krul verscheen Bevallig libido zij kon daar niet omheen Toen…

Kruipend, sluipend gedaante, met je vage spiegel Jij ziet de dingen niet helder meer Schaduwend in de pracht van haar gedaante Zoveel flitsen en oneffenheden Zij walsen voorbij en jij Ziet de film twee keer Over alles wat maar zachte kleuren zou bevatten Je bent er niet en dat maakt sterk Sterk voor alles wat er niet is Knarsend op je tanden…

nog is niets volmaakt zelfs de schepping is heel menselijk en puur aards in kleine oneffenheden legt de maat haar treden naar schoonheid jouw handen kunnen helen met warmte en kracht zodat unieke pracht zich weer kan delen geen ongewenste buitenbeentjes meer die hun leven verklarend slijten omdat anderen steeds kijken…

vaak is symmetrie de echte schoonheid niet pakt snel de blik maar stilt in saaiheid bij nader zicht het zijn details kleine oneffenheden die de natuur per ongeluk vergeten is om netjes af te kleden zij naderen het volmaakte laten in kwetsbaar zijn de nog ontbrekende schakels duidelijk zien het intrigeert omdat de hemel wenkt…

ruw ochtendlicht legt overal opnieuw en onweerlegbaar de oneffenheden naar boven. de kamers van mijn herinneren vouwen zich gehoorzaam dicht en gerammel van onder meer vuilnisemmers draagt geen rust tot terugzeuren aan.…

Gelijk een grijs geweven deken valt de avondschemer naar benee Zwarte boomtakken als haarvaten vormen netwerken die ook in ons lichaam terug te vinden zijn Ganzen vliegen aan de horizon op weg naar verre oorden Al vloeit de inkt wat ongelijk een beeldrijk oneffen patroon onstaat en laat zo de hemel van marmer lijken Deze ets zal worden verfraaid…

Oneffen en gebroken niet meer heel en ongedwongen Hard klinkt het breken en de trilling diep en doordrongen Hoe heel ik dit vragen mijn voeten, hoe bewandel ik dit kapotte deel Zacht, zegt mijn hele natuur zacht is hoe ik dit heel..…

maagdelijk doek het palet vol kleuren de eerste streek brengt zon en wind misschien wat lichte geuren zacht vloeien de pigmenten met persoonlijke sentimenten nog is er harmonie maar drogend lopen vormen vast verdwijnt de tolerantie zet structuur zijn vaste stap lijkt souplesse arrogantie pas later strijkt de schaduw van de nacht oneffenheden…

de aardse vlaktes voelden wat bevroren veel grijze lucht met schimmig wit slierten zweefden vanonder naar boven de hemel oneffen, leek omgespit de zon was weg, ik had het koud alles draaide er nu omgekeerd mens en dier waren benauwd de lucht werd ijl, geterroriseerd een engel kwam vertellen in paniek dat we straks allemaal gaan sterven…

ik voel je vingers op mijn huid in het passeren van oneffenheden ze masseren die er uit in lange lome halen je ontlokt me de verhalen die verborgen zijn opent zo de lijn tot spreken omdat ze onderhuids mijn harmonie verbreken ik wilde ze vergeten niets meer van hun pijnen weten om vandaag te kunnen leven zonder die herinnering…

De beiaardier kent de kunst, om de zuiverheid te horen en alle oneffenheden in de kiem te smoren. De liefde voor het instrument, is meer waard dan zijn eigen pigment. Hij speelt de noten zonder na te denken, of aandacht aan de omgeving te schenken. Hij beroert iedereen. Als de klokken spelen, klopt het hart van elkeen.…

klinkt uit elke windstreek samengebald tot een juichend geheel rolt de roep over oneffen en gebroken keien jij struikelt en ik ?…

nog altijd weeg ik mijn woorden behoedzaam op jouw gouden schaaltje voorzichtig als ik ook ben met kleine snuisterijen die mij heel na aan het hart liggen gewikt en gewogen wat oneffenheden teruggebogen tot een harmonisch verschijnen in een koesterende blik samen hebben wij de standaard bevestigd in afspraken tussen hart…

voorzichtig tastend langs de randen vingertoppen feilloos oneffenheden registrerend wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn…

hoor een vaag geluid voel het zacht gebrom dat eeuwig leven heet het is alom ik kijk pas om als het octaafje hoger wordt waar bestaan zich ook laat zien in groei en bloei misschien in het spel van harmonie dissoneren valse tonen schaduw in de melodie het zijn oneffenheden die men moet leren in het zingen van een eigen lied…

Oneffenheden aan de buitenkant als waas over het goede innerlijk of de schone schijn als dekmantel van dat wat zich niet laat zien of als machtige boom zijn lijnen in het blad en hart blootgeeft, voelbaar zichtbaar in doorgezaagde stam de wind zingt in onze oren dat wij moeten reflecteren in eigen nerven daar wij amper weten wie wij zelf…

De beiaardier kent de kunst, om de zuiverheid te aanhoren en alle oneffenheden in de kiem te smoren. Hij speelt de noten zonder na te denken, of aandacht aan de omgeving te schenken.…

zij heeft de magische kracht om recht langs oneffenheden te leiden zonder zijn visuele strakheid te verkleinen waar lijnen elkaar raken in de horizon weet zij in licht de ruimte nog te vinden voor een zitje met schitterend vergezicht daar kaatst in grijzig groen het blauw van hemel terug verwatert zon in een heldere bries en…

de gouden lijst van vrijdagmiddag verschijnen heb een spiegelbeeld gekocht je lacht de ander toe die met het kaartje speelt de prijs was geen geruststelling ik heb jou er niet mee verveeld antieker lijkt het beeld dat jaren ouder schijnt het valse licht speelt parten alsof het zonlicht zo verdwijnt onwennig staren we ik zie oneffenheden…

terwijl je je eigen schoonheid op de achtergrond houdt juist dat siert je elegante integriteit Je mystieke sferen boren door mijn hart je bent mooier dan je kunstwerken maar dat laat je onaangeroerd terwijl je met grote kundigheid de wervelwinden veredeld droom ik van een heldere nacht waarin ik jou als een Picasso vereeuwig en zonder oneffenheden…

er heerst totale stilte in de straat de stoepen blinken door 't veelvuldig vegen hier zijn fatsoen en welvaart neergezegen de huizen staan erbij in vol ornaat een straatje weltevree en welgelegen bewoners ogen netjes en kordaat oneffenheden worden wijs verzwegen het perk is in een aangeharkte staat wat struikjes dragen fleurig bloem en blad…

Leg jouw vingers op mijn zinnen leer mij elk woord beminnen wees mijn nachtelijke ogen laat geen lijntje onbewogen stil mijn honger, raak mijn vel bevredig iedere hersencel voel mijn rug en vouw mijn randen bespeel de titel met beide handen even wordt oneffen betast wanneer een teken mij verrast geef jouw vingertoppen zicht raak mij aan…

een kleine oneffenheid op haar pad ze kon het niet opbrengen om over die drempel te stappen keerde om en nam een andere route het werd een molshoop die almaar hoger en hoger leek te worden het maakte haar nog meer huiverig maar waar ze ging een uitweg leek er niet het werd een berg op elk te volgen pad moedeloos werd ze ervan tot ze begreep…

Open zonder moeite je ogen Slijp je tanden strijdvaardig Bal stevig je vuisten Luister zoals het hoort Biedt gepaste weerstand Ga nooit gezapig akkoord Boor diepliggende wijsheid aan Zelfs wanneer je het bezit ervan betwijfelt Laat de grijze massa alleen achter Laat hem tegensputteren en schelden Recht je rug en ontdoe hem van oneffenheden…

Weer een dag voorbij Ik slenter weer naar huis na een lange dag Komt het weer in me op Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij thuis op me wacht Ik start mijn oude kar Met veel gerammel en gepiep Rij ik de kasseien plat Alle oneffen wegen weg Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet…

Dat kan niet meer, een selfie propvol plooien Dynamisch, glad en jong is thans de norm Voor filler peeling botox loopt het storm Want velen willen zich met nepjeugd tooien Al ben ik oud, ik heb dat echt niet nodig: Mijn smartfilter maakt dat snel overbodig!…

Wat ben ik zonder jou niet meer dan een harde kiezel een oneffenheid zonder kleur met duizend kerven. Dit is alles wat overblijft van mijn gezicht een oogopslag als een handvol gruis een hoop scherven voel ik mij zo zonder jou. Je bent niet meer om mij heen ongrijpbaar als in een lege wereld alles is leeg om mij heen.…

grens ik ben ontzettend bang leg blokken neer langs de spleten van mijn ziel vlucht een glooiing op gras onder mijn voeten vecht voor veiligheid m’n levenslijn loopt grenzeloos grillig langs randen van basalt de dijk draagt m’n pad klimmend naar zijn kruin kijk hoopvol omhoog de zon en het water kleuren m’n weg groen glibberig en oneffen…

En wij, met onze rimpels, leugentjes, gebreken en oneffenheden, stuk voor stuk tot onze nek vol eigen bloed, gebeten op geluk en overvloed, wij rijden door de domme avond, dromen muren om ons heen, dag in, dag uit, en komen thuis, speuren zenders af en gaan naar bed. Het mysterie van het laatste onrecht! Algehele roofzucht! Perfectie!…