inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.186):

beiaard

De wind speelt door de spleten,
het lied op zijn eigen manier,
maar de klokken overstemmen,
de wind verdwijnt in het niet.

De beiaardier kent de kunst,
om de zuiverheid te aanhoren
en alle oneffenheden in
de kiem te smoren.

Hij speelt de noten zonder na te denken,
of aandacht aan de omgeving te schenken.
Hij slaat met zijn vuisten op het klavier
stampt met zijn voeten

Net een pop aan touwen
met een hart vol vertrouwen
Hij weet wat hij doet
weet hoe het moet.

De markt zuigt de melodieën op
Het beroert iedereen
Als de klokken spelen,
klopt het hart van elkeen.

Schrijver: claire vanfleteren, 22 januari 2011


Geplaatst in de categorie: muziek

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 233

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Lies
Datum:
23 januari 2011
Weer een mooie beschrijving van een mooi gebeuren... Het geeft een stad altijd iets extra's zo'n beiaard in de klokkentoren met carillon... Het gevoel is mooi beschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)