Netgedichten

netgedicht (nr. 63.439):

kribbig

de rivier zoekt zijn grens
ik ben ontzettend bang
leg blokken neer langs
de spleten van mijn ziel
vlucht een glooiing op
gras onder mijn voeten
vecht voor veiligheid

m’n levenslijn loopt
grenzeloos grillig
langs randen van basalt
de dijk draagt m’n pad
klimmend naar zijn kruin
kijk hoopvol omhoog

de zon en het water
kleuren m’n weg groen
glibberig en oneffen
voel steeds gevaar
het getij loopt naast me
beïnvloedt mijn geest
met grimmige golven
bijt me er doorheen

plots geniet ik van ‘t moment
van lijn, van vorm, van kleur
van steen, van zand, van wier
van stilstaan en bewegen
van aan het eind omhoog
van horizon en vergezicht
van het weidse polderland
de ruimte roept tot gaan