inloggen

Alle inzendingen over onveranderlijk

67 resultaten.

Sorteren op:

zorgbalans

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 568
dotkommers don’t care bij ontslag gaat het feest door ze vieren hun employability op de pink-slip-party zorgers vrezen everywhere moe naar bed moe weer op wegbezuiniging van hun job geen geld toch handen tekort…

Elke dag een nieuwe kans

hartenkreet
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.369
nieuwe kans Maar ook een nieuw gevecht Zenuwen gieren door me heen Ons leven is totaal uit balans Woedend, teleurgesteld en BOOS Probeer ik me te beheersen Kalmte te bewaren in ongeduld Hij is beslist niet kansloos Samen zullen we gaan tot daar aan de overkant Vechtend tegen zichzelf, de pijn en het verdriet Het verleden een gegeven onveranderbaar…
Annet Burgers14 september 2005Lees meer…

Hieromtrent

gedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.055
naaldbos ginds maar keert via slinkse omwegen toch weer midden tussen de huizen terug in een verzonnen of net even te hardop gedroomde werkelijkheid valt een wonderlijke gloed over alles, de tijd moet de tegengestelde richting zijn ingeslagen om op deze vroegere ochtend verzeild te raken waardoor dadelijk het vermoeden rijst dat het verleden onveranderlijk…

Opdracht

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 736
Maar in het godsoordeel der smart Sprak ik geen woord van smaad om u; Toen kende ik, Eva, in dat vuur, Het onveranderlijke hart. Zo is eens Adam uitgeleid, Verwoest de tuin die hij bezat, Zo is ook Jobs gelovigheid Beproefd tot hij geen ding meer had.…

Vreemdeling in vijfvoud

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 115
De geschiedenis is er, om er te zijn, onveranderlijk in gedane zaken. Mijn herinnering valt zwaar en ik blijf beelden aan elkaar rijgen. Werelden schuiven voor het raam, misschien moet ik de gordijnen sluiten. In lange zinnen van achterhaalde aard blijft geheimtaal mij tegen de borst stuiten.…

Stadstaal

gedicht
2.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 6.190
Het is onveranderlijk dat vrouw staat in licht lantaarnpaal, schip voorbij schuift en brug verzucht onder gewicht. Er valt helemaal niets te zeggen. Mijn talen drijven de spot met mij. Goddeloos, zeggen ze. Waarom dan blijven de kleine straten zich vermommen.…

De vlinder en de Hommel

netgedicht
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 100
Beste larve dan ben je geen insect Maar een godvrezend wezen Dat hoop kent en niets anders zal verdragen Geen angst in het einde der dagen Ja Heer ik ken liefde voor alles dat leeft Maar de huidige mensheid vreest Het is zo kil en onderdrukt elke wil Laat mij larve blijven en niet tot mensheid verstijven Mijn lieve kind gij zult een onveranderlijke…
D.R. Korthof11 augustus 2020Lees meer…
Meer laden...