inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.024):

Vreemdeling in vijfvoud

Door het open raam van de stenen tafel
zie ik contouren van jouw gezicht.
Mijn oogleden voelen zwaar
en ik zal blindheid uit mijn ogen verdrijven.
De ernst van de zaak is mij bekend,
tot nu toe ben ik niet voor zwaarte gezwicht.

Gaat het om de plaats van het onbekende
of heeft het gevondene nog geen plaats?
Mijn aanwezigheid voelt als bezwaar
en ik vraag me af of ik hier moet blijven.
Wat dan nog rest is dekking zoeken
en klein blijven zodat niets mij kan raken.

De geschiedenis is er, om er te zijn,
onveranderlijk in gedane zaken.
Mijn herinnering valt zwaar
en ik blijf beelden aan elkaar rijgen.
Werelden schuiven voor het raam,
misschien moet ik de gordijnen sluiten.

In lange zinnen van achterhaalde aard
blijft geheimtaal mij tegen de borst stuiten.
Mijn praten valt daarom zwaar
en ik vul mijn woorden met zwijgen.
Al was het maar om pijnlijke stilte
niet met klinkend kabaal te laten vallen.

Ik wil deze doodlopende conversatie
in mijn vuist samenballen.
Mijn pogingen lijden echter schipbreuk
en ik zoek vaste grond onder m’n voeten.
Eén ding is nu wel duidelijk;
het is de schuld van het Heilige Moeten.

Schrijver: Iniduo, 8 mei 2013


Geplaatst in de categorie: wereld

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 115

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)