Alle inzendingen over onveranderlijk

De winterzon van gisteren is heden nog altijd dezelfde verspreidt nu stralen van licht in een andere hoek over onze zachte ronding Alle sneeuw is verwaterd van maagdelijk naar transparant dwars door alle seizoenen ligt het landschap er onveranderlijk in oplopende graden van warmte Vandaag zwaait de jonge lente de oude winter vaarwel…

Bij een boom stond ik stil om mijn negativiteit met zuurstof te filteren de boom zei niets terug ik had geen vragen waarvan ik het antwoord al wist, ik somberde uit de diepte van mijn ziel borrelde een wanhoop niet te beschrijven ik probeerde de zomer in te lijven, maar mijn lichaam sputterde tegen de boom die onveranderlijk bleef…

Golven slaan op het strand iedere dag van het jaar Het gaat ze nooit vervelen bij weer en wind niet, ze maken nooit een bezwaar Je glimlach lijkt onbreekbaar in de ijzige, koude wind onveranderlijk als golven, tja zolang je bij elkaar het geluk maar vindt We zijn de enige die het weer trotseren, want het strand is verlaten anderen zullen…

of we ooit het samen dineren beleven die vraag is tot nu toe onveranderlijk overeind gebleven. * n.a.v. Poëziekalender, Van Oorschot, 15 september 2016 gedicht van Werner Aspenström…

Ze zit daar maar te zitten en ik zit maar te staren naar constant dezelfde vodden tussen geritsel dat al even onveranderlijk in beweging is. Dat opwindende schaduwspel was`t dan bijna wel. Eén keer knipoogde ze. Dat was toen ik even niet keek. Zul je altijd zien.…

Het licht breekt de nacht De sterren de duisternis De kou verknipt de felle kleuren De wind de stilte, de dromerige rust En ik wacht Onveranderlijk, onvermurwbaar Hoop op het knakken van Mijn botten, ruggengraat in stukken Gebroken en verlaten lichaamsdelen Verlangen naar de gepijnigden Hopen op een plekje tussen De gevallenen Ik weet…

En de vormen van het leven, die schijnen eeuwige en onveranderlijke aan kortzichtige ogen, staan in zijn verschijnen niet meer dan wolken aan de hemelbaan; En mensen vragen, welke vorm geboren, zal worden uit die van nu; 't oog zoekt in wolken, en in de wijzen van 't zijnde, de geest.…

Het wonder van de onveranderlijkheid begint. De muziek, precies zoals ze toen was. Ze raakt een gevoelige snaar. Wonderlijk dat je die tijd zomaar kan terug halen. In mijn gedachten ben ik weer jong en het leven lacht uitnodigend. Betoverende schoonheid, jeugdige overmoed. Het is meer dan leuk, het is... geweldig!…

Liefde, onveranderlijk, onvergankelijk licht. Teder, zacht en warm Met jou zie ik dromen tegemoet. Waarom overkom je mij? Je beneemt me de adem. Jij bezielt mij. Geen weg loopt nog dood. Jij gebeurt aan mij. Levend water dat mij doet bruisen Teer en kwetsbaar maak je mij Geen storm die mij breekt.…

En later op de dag opkijkend van mijn boek staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat met de kinderen en of de merels nog patrouilleren op regen- en zondagen.…

Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk ervaren. Onbegrijpelijke liefde geven. In ons tijdvak van de tijd. In ons aller eeuwigheid. Vandaag IS Hemelvaart. Vandaag en alle dagen.…

ontzetting in taal bestuurde vormen lijnen van denkend worden oorsprong van zijn drink de letters in en proef de dorst van de dichter drijf met gespreide vingers op de klinker stroom waar consonanten de vingertoppen betrommelen absolute ruimte zal vanuit zijn eigen natuur zonder relatie met het externe altijd onveranderlijk en onbeweeglijk…

Accepteren wij haar lot in het vooruitzicht zonder gevaar; dat zij uniek was onder wat haar onveranderlijk kenmerkte in haar gang door de tijd. Een passant in ons leven te willen wezen; die op haar afscheid reeds bij voorbaat was voorbereid.…

Het wolkendek ademt dieper, zingt door ruiten, ze weerkaatst de melancholie geeft naast tal van denkstrategieën ook een onveranderbaar diafragma. Het heelal oogde weer goudversierd betoverde met de maan haar regels. Ze verschenen van elders, versleept als kleine sterren dwarrelden ze neder nu rest de vraag of dat vandaag moest.…

Bij het kiezen van de elftallen, wat door de aanvoerder wordt gedaan, staat één ding onveranderlijk vast: ik zal weer reserve mogen staan. Mijn rol is langs de lijnen lopen tot er iemand uitvalt na een lel. Dus, wordt de wedstrijd sportief gestreden dan loop ik twee helften buiten spel.…

Wat gaat schuil in en achter deze bergen als een ongrijpbare eeuwigheid in stilstand is het de onveranderlijkheid van het zo volstrekte is het deze moederschoot die me wekte? Ik zou het leven hier zomaar willen bezingen een echo uiten over de toch doodgewone dingen.…

Die onveranderlijk over een betere wereld spreekt, Maar die veelal voor eigen parochie spreekt. Ben ik dat baken in de mist, Die eenling, die solist? Die tegen beter weten voor een andere richting kiest, Maar die het telkens van de tegenstroom verliest.…

zoals de bewegingen van het water is daar de onveranderlijkheid van de dingen van rusteloze mensen die komen en altijd weer gaan er is het weerloze weten van de immense schoonheid van het bestaan hij schreef haar: het weten van liefde dát is geluk er is het herhaalde weten van meeslepende draaikolken in verlies en verraad er is…

Onveranderlijke bewegingen die hemel en aarde verblinden. Stralend water, stromend langs bergen en vlakten. De geur van helder gras, ongenoten in een weiland. Onverklaarbare woorden, zwevend op wit papier. Gevoelens, stromend door lichaam en gedachten. Gouden lucht, ongenaakbaar als de sterren. Lichtpunten, omgegoten in een rare vorm.…

Het verleden gedraagt zich als de dood, onveranderlijk, niet te vermijden. We moeten hun vrienden worden uit nood: een eeuwigheid lijkt anders ons lijden.…

Haar hand stelt gerust; en streelt vandaag hetgeen onveranderlijk is op die zekere morgen.…

Leegte gevormd in het dagelijks patroon Routinematig sleep je door de onveranderende dag Gevoelens spelen al lang niet meer de boventoon Je werkgever betaalt je voor zijn beslag Niemand waarschuwde het verloren kind voor dit hard gelag Vooruitstrevende toekomstplannen betalen geen loon Ik bepaal mijn eigen lot is slechts spot en hoon Het werd…

Diamant aan de hemel, onveranderlijk onvermijdelijk heeft de liefde van het lichtschip de tweede zon Jupiter, tot liefde gewekt en ontvlamt. Luister naar onbeschrijfelijke geheimen, die lichtvaardig lijken donkere gebieden als beschaving grauw trekken in zones weg, verschuiven naar verweven hemelsblauw.…

bovenop de berg zo sober en koud lag onveranderlijk eeuwenlang de sneeuw zo stil en oud ze kon het niet langer lijden en ging zachtjes heel zachtjes verglijden vormde zichzelf een sneeuwbal op zoek naar het verlossende alles belovende welvarende dal daar beneden lijkt alles veel beter de bal wordt al rollend groter en groter steeds dichter…

Alles wat U geschapen heb is zo wonderlijk De Mensen, de dieren, de prachtige bloemen Wonderlijk , het is te veel om op te noemen Alles blijft zoals het is, mooi en onveranderlijk. Elke dag mogen we het licht aanschouwen Nadat de donkere nacht is verdwenen En de zon aan de hemel is verschenen Mogen we ons aan U toevertrouwen.…

zolang mee worstelde in gevangen zat en verlaten hebt nu sluit je je ogen voor even om niet te zien niet te voelen dat er geen armen zijn die jou beschermen er geen hart is dat voor jou klopt alleen maar jij je rilt en trekt je schouders op zucht en loopt verder op weg naar waar je naartoe gaat het verleden onveranderbaar…

Elke zomerzondag te paard Onderging ze de weelderige gradaties Van groenschakeringen in het park Tussen rolschaatsers, joggende yuppies Wielerende fietsers en uitgelaten honden Tipte stipt bij altijd dezelfde bossages Onveranderlijk een man zijn linkerhand Tegen het vizier van zijn rijhoed Bladval spatte op onder de hoefslag En…

De middelbare leeftijd gepasseerd zitten ze ontspannen op 't bankje aan de onveranderlijke tijdloze zee Zilte wind, krijsende meeuwen ruisen der branding, kinderstemmen die boven zee-geluiden uitkomen Ze zwijgen, praten kun je overal de jonge liefde werd vriendschap elke dag blij dat ze elkaar zien Incidenteel conflict korter dan 'n dag…

de boeg is onveranderlijk gericht op het wijde oosten en het licht dat zich verspreidt in lange ramen, die als bloemranken in de muren staan. gemaakt van vertrouwen het koor van glanzende pijpen met een verheven lied, omhoog naar het gebinte en de gevouwen koepel, de kurven van kalk in degelijke eenvoud.…

haar geschiedenis kent Poneert omstandig als een schrandere vent Dat Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden En hekelt dat wij geestelijk verdeeld zijn Het oude zeer moeten we aanhoren De CIA is onveranderlijk…