De nacht weerspiegelt een tweeluik

Ik ben niet bang, herken kaftan en kaft
het handschrift dat verbonden mijn hart
ook zijn dagboek uit en begrijp de manier
waarop zijn delen zo gedeeld als geheel
de getallen en letters samenkomen dit jaar.

Beleef uren en deze nacht het weerlicht.
Het wolkendek ademt dieper, zingt door
ruiten, ze weerkaatst de melancholie
geeft naast tal van denkstrategieën
ook een onveranderbaar diafragma.

Het heelal oogde weer goudversierd
betoverde met de maan haar regels.
Ze verschenen van elders, versleept
als kleine sterren dwarrelden ze neder
nu rest de vraag of dat vandaag moest.

... Dit gedicht hoort bij een eerder geschreven gedicht als tweeluik met de titel: Want de nacht uit wederom. Ik schreef het op een en de zelfde dag
als verbonden delen. ...

dromentaal liefde emotie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 96