Depressie
Bij een boom stond ik stil
om mijn negativiteit
met zuurstof te filteren
de boom zei niets terug
ik had geen vragen
waarvan ik het antwoord
al wist, ik somberde
uit de diepte van mijn ziel
borrelde een wanhoop
niet te beschrijven
ik probeerde de zomer
in te lijven, maar
mijn lichaam sputterde
tegen de boom
die onveranderlijk bleef
er klonk een stem
in de onrust van mijn hoofd
die zei dat alles zwart zweeg
ik probeerde de stilte
te ontwijken met een lied
maar de noten werden lijken.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Duid het me niet euvel als ik het gedicht niet helemaal ~je-dat~ vind.
Maar de slotstrofe . . . die mag er wezen.
Je Adriaan