Alle inzendingen over openhaard

In stilte omarmd tijdens een winteravond bij de openhaard verwarmd de herinnering schaduw op het schapenkleed.…

Met ons hunkerend verlangen - nu zeg je het was een grap - had ik een toren kunnen behangen zelfs alle treden van de trap een grote boomgaard bemesten tien openhaarden in de fik niets meer te goed onder de resten ben weer terug van even niet ik.…

onder een warme zon kabbelen herinneringen als golven tegen het wit gele zand dat vele jaren verblijf is geweest voor vakanties zonder eind in het zeldzaam winterse van vandaag de dag is de warmte nog voelbaar als wij de dromen van het verre strand lezen die opvlammen in het openhaardvuur guur tocht nog de koude wind en we…

ik heb alles wel gehad wij openhaarden in hoogpolig stoeitapijt jij bent mijn meid een veulen in de wei waar we samen graasden ook op de bladeren van bomen aasde jij spartelde en dartelde zonder echt te komen ik in galop jij draafde al vooruit zag in je ogen het warme welkom thuis…

een glas de stroperige wijn hangt donkerkleurig aan wat rijpe boerenbrie een stokbrood knapperig op de plank de openhaard warmt bij in lange speelse vlammen glimlach jij blonde losse haren een rood en vurig lijf het blauw van onervarenheid je wiegt daar zacht mijn dromen ook dit jaar weer gegroeid laat de wisseling maar komen…

ik kasteel met vele torens ben geen heer op afstand mijn havezate biedt veel meer slot mijn gracht alleen de ophaalbrug is altijd open voor elke warme gast we openhaarden in zacht en stil gemak waar vlammen spelen en zonder rook emoties stelen ik laat je gaan kom meteen achter je aan want in de hoogste kamer van de toren wordt…

Neem de geurende lentebloemen uit mijn hand Pluk de blaadjes één voor één en strooi ze voor Mijn voeten neer… Begeleid me met één hand over het bloemenpad En leg mijn lichaam vlijend voor de brandende Openhaard neer… Fluister de meest betoverende beloftes in mijn oor Maar kijk me niet recht aan terwijl je mij probeert Te laten geloven…

boven op het dak bijnaam Vogelijntje zingt een welluidend liedje met alle gemak ieder voorjaar present enorm gemis als ik dit beeldschoon diertje nooit had gekend gun het alle vogeltjes te vliegen luchtruim/bossen duinen kortom schitterende natuur optimaal nagenieten opname telefoon 's winters beluisterd bij het openhaard…

op een rij noch mijn gemoed noch mijn vinger willen verder trekken ik bezweer het einde ontken een mogelijk afscheid berust liever in het onvolledig zijnde wil mijn verbeelde geliefde bewaren eer zij mogelijk naar de stilte geschreven wordt en mijzelf terug in de leegte doet staren een vrouw, wachtend op mij bij de openhaard…

de pas ontloken zomer kent al een weelderige bladertooi als een overrijpe puber te vroeg volwassen nu al aangrijpbaar mooi het doet mij even verwarren dit ritme van de natuur zal het lover nu eerder vallen heeft de koude dag nog rust voor een vredig openhaard vuur?…

Herfststorm loeit om ons huis gelukkig hoef ik er niet tegenin te fietsen vooral met regen is dat een kruis herfststorm loeit om ons huis ik zit liever bij de openhaard totdat die wind wat is bedaard herfststorm loeit om ons huis gelukkig hoef ik er niet tegenin te fietsen.…

rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes tekent op de barricade hij lacht smalend proost me jonge dromen toe de muze is allang geleden gevallen ik veeg het roet bijeen vouw de achterpaden naar het narrenhof open neem zijn hand in de mijne en breng hem naar de kasteelvrouw die bij de openhaard…

een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes tekent op de barricade hij lacht smalend proost me jonge dromen toe de muze is allang geleden gevallen ik veeg het roet bijeen vouw de achterpaden naar het narrenhof open neem zijn hand in de mijne en breng hem naar de kasteelvrouw die bij de openhaard…

Ze zoekt een kleed voor bij de openhaard, en haalt een oude mantel uit de kast. Dit hermelijnen ding is zeer gepast, om uitbundig op te worden gepaard. Met haar oranje lingeriesetje, probeert ze nu toch het maximale, uit het blije feestvarken te halen, want die is nu wel in voor een pretje.…

rechte rijen lage boompjes vol met doorstooft rood, ritme in stammen met blauw omwoeld gaas, het oude hout in kisten bestemd voor de winterse openhaard van de stadse fietser op het land.…

De Pieterman komt ieder jaar omdat dan Sinterklaas verjaart Hij brengt cadeaus naar ieder kind omdat hij die zo aardig vindt Berijdt Sint een beschimmeld paard gooit strooigoed in de openhaard en nu Piet aan zijn witbaard hangt als Sint naar Spanje terugverlangt...…