verdriet en zielenpijn
zwaartekracht van 't leven
huiveringen vertaalt
het zijn geen lieflijke zinnen
vroeger is razend
stilte in weerloze ogen
getekend voor 't leven
maar wilskracht waakt
de stilte van mijn ziel
tracht gedachten te overmeesteren
dagen zijn nu grauw en grijs
maar straks op de grens van alle dromen
worden ze…
neem mij op in je golven
beukend, woest
kabbelend, ritmisch
wiegend, overmeesterend
spiegelend, windstil
neem mij mee voorbij de einder
waar dromen mij overspoelen
oneindige dieptes mij naar
ongekende hoogtes tillen
werkt vrije val bevrijdend
spreid mijn geest!…
Onbegrip en woede overmeesteren mij
in golven van onmeetbare pijn.
Ik ga op in dit vreselijke getij
het vreet aan al mijn energie,
en het ontneemt me mijn 'zijn',
mijn hel op aarde 'fibromyalgie'.…
Het gebeurt eindelijk in een droom
muziek schildert zich in aardse tonen
je dwaalt langs gespannen snaren
een oude gitaar ligt in jouw handen
afscheidslied klinkt in de nacht
gevoelig breekbaar zoals liefde
sombere gedachten overmeesteren ons
rivieren vervoeren verlangen
wij zijn onze stemmingen
niet kwijtgeraakt
volgen steeds…
Het roept de dode tekens nu bij zich,
en noodt de doos herinnering erbij.
In de ton van het gif drijft het zijn wig.
Zure vochten kolken het om tot brij.
Zo gaat de zon ook dier en mens voorbij.
Maar handen maken weer begin van haar:
LAIS verrijst, het buigt diep en ’t staart maar,
het wordt aan riemen in’t galei geketend.
O maan: op nachtzee…
van lotje
getikt maar ik besta
als wind met recht
van spreken
en huilen
dus verleid me niet tot verleden
liefst word ik elke dag geboren
de ochtend bloost nog om de nacht
giechelend om verhalen van gister
ik hoor de stemmen liever als ze
pretecho’s geworden zijn
uit stommiteiten lang vergeten
de dwaasheid bekent bekend
mij te overmeesteren…
601
Bezig met laden