Alle inzendingen over parkinson

daar lig je dan gekluisterd aan je bed en soms even schuifelend achter een looprek wat een ellende man je stem gekraakt een lichaam dat als bevroren raakt helaas hebben we het in het leven niet voor het kiezen zodat jij jezelf ongewild en ik mijn broer dreig te verliezen…

streep onder gedachten doch ver verwijderd zijn maakte plaats voor leegte waarin ik geen gemoedsrust vind zonder stof voor praten enkel voor gebeden omdat mijn kind zijn kracht verliest die híj langzaam los moet laten het is niet te verhullen daarom verkiest míjn geest een overdaad aan bezigheden om de leegte op te vullen want zelfs Parkinson…

Ontnam de ziekte van Parkinson aan hem zijn laatste kracht. Is hij gestorven als die bokslegende voor wie slechts onmacht gold voor een hogere macht.…

Ik wilde dat ik vliegen kon naar een land op verre afstand vroeg engelen hun vleugels af te staan soms komt er eentje op m’n frêle schouder zitten even vragen hoe de dag is vergaan ik vertel van mijn zoon zijn Parkinson en ons verdriet en steek een kaarsje aan na een poosje komt rust duidelijk voelbaar over me gedaald moet alleen een…

Niets hield je tegen om mij te warmen in je armen ik ben toch ziek, zegt mijn verstand en ook de dokter, alleen mijn lijf, want de baas ben ik ik blijf. Zal het doemdenken mij verleiden neen, je keert me 180 graden weet me te verblijden. Zo dankbaar ben ik nu Ik ga je kussen ga mijn weg, eerst even rouwen t' was ook zo mooi en dat blijft…

Ik zie dat het vocht langzaam je ogen verlaat het wast de wonden schoon in de nerven van je ziel zie dat de rivier dieper is dan het zich laat aanzien maar het stroomt dat betekent leven zoekend kaden aftastend tot de rust is gevonden…

Zomaar een paar zinnen van wat ik voel en wens voor jou nieuwe krachten te putten uit de bron je erin mag slagen het lot van de verwoestende storm te kunnen dragen te zwaar voor een enkeling je hebt nog je gezin om voor te leven die je steunen altijd weer vraag ik de Lieve Heer jou moed tot aanvaarding te geven want Parkinson kent…

De nieuwe dageraad biedt zich aan in rood- oranje zonnegloed de leeuwerik haalt de lente binnen een emotie op zichzelf die schoonheid weerkaatsend tegen het hemelgewelf ik slaak een zucht, het voorjaar leeft geeft lucht aan het gemoed en ruimte in het hart om dát te kunnen dragen waar mijn kind de kracht niet meer voor heeft Parkinson…

Ze beeft voor onweer en dieven in de nacht en 's morgens doet ze dat voor bosduifjes, en wilde katten. Ze heeft het altijd koud of warm en ze vertrouwt geen vreemde arm want het is moeilijk evenwicht te houden. En ze wankelt op alle vlakken. Sleept zich starend door het slopende en slaapt in het gapen van de dag Wil geen kruimels…

Getemd, gekooid Gevangen achter medicijnen De kop nog goed Het lijf beperkt De ruimte die ik heb De hindernissen die je steeds weer merkt Getemd, berooid Beperkt in het verlangen De kop nog goed Maar in de geest gevangen voel ik de verandering Draait alles slechts één richting op met droeve melodie waarin ik mijzelf vervagen zie…

Zijn laatste hoop danst schuchter binnen de zoom van het leven dat hem smoort het ritme ruw gestoord koestert de goede momenten naast vallen en opstaan dat hem dagelijks parten speelt moeizaam wandelend langs de Tarn de geur van kabbelend water en pas gemaaid gras tilt hem op hoop gloort in het vooruitzicht en hernieuwd evenwicht…

De sfeer van de muziek die altijd rondom jou hangt het is de harmonie die naar je hart en ziel verlangt maar al die valse noten die schrijnende machteloosheid en zielenpijn waarom toch moet elke strofe, elk refrein de dirigent van jouw ziekte zijn…

al acht weken spierkracht uit zijn lijf geweken geen grip meer op de teugels die hem zouden moeten leiden in deze fase van zware tijden na een beroerte volgde de val waardoor zijn bekken brak trombose volgde, dat ontstoken raakte grote wond werd met eigen huid gedicht zijn hart is zwak, pacemaker werd geplaatst heeft al jaren Parkinson…

je bent nooit meer bevrijd Heb er mee te doen opgesloten in je lijf allerlei klachten maar vooral traag en stijf Het verval gaat zijn weg wat kan ik doen medicijnen, bewegen en positief blijven nou ik heb het liever niet, voor geen miljoen Het spijt me, ik kan niet anders zijn hoe graag ik ook zou willen mezelf te zijn maar die Parkinson…

Haar handen begonnen te trillen toen ze haar theekopje pakte ja kind, het wordt steeds erger dat noemen ze nou ouderdom Het geeft niet hoor zei ik en probeerde haar rok te drogen parkinson is erg he zei ze terwijl ze haar tranen inslikte Ik wist niet goed wat ik zeggen moest maar pakte troostend haar hand ze keek me aan en glimlachte…

God almachtig, ik bid U krijg ik nog de tijd dat ik mag beleven dat ik word bevrijd van de knagende zorg die mijn ziel niet loslaat maar bovenal voor hem die dit leven niet meer dragen kan het gemoed dag en nacht beheerst geef allereerst hem die kracht dan om te accepteren wat hij en niemand veranderen kan Lieve Heer geef me nog wat tijd…

nemen dat kunnen zij aan belangrijk kunnen zijn niemand in de kou laten staan Grenzen durven stellen hoe slim of niet gaat wel eens de mist in omdat men de belasting achteraf pas ziet Maar liefde is het mooiste goed iemand om op te kunnen bouwen veel meer valt er niet te wensen ook voor het zelfvertrouwen Want heb maar eens één dag Parkinson…

Parkinson's blijvende aanwezigheid Voor altijd in onze nabijheid Bepaalt hij ons toekomstbeeld Dromen die we hebben gedeeld Blijven beelden in herinnering Nieuwe start met onzekerheden Ontdekken van nieuwe mogelijkheden Leven met andere kwaliteit Leven met hoop en tevredenheid Zijn wensen die we delen Samen op een bankje genietend Onze…

Gedwongen moet ik scheiden van mijn vrouw, Zij wordt in een verpleeghuis opgenomen. Het zat er onomkeerbaar aan te komen, Na jaren lief en leed komt er nu rouw. Het klopt dus wel wat vaker wordt beweerd: Het voelt als onverdoofd geamputeerd.…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

Mevrouw de Winter bibbert met de koffie: ze heeft haar Parkinson weer op bezoek en kleinzoon Theo wil geen vlekken op zijn kloffie Een bronzen plak verstoort haar grijs gewassen broek. En achteraan, daar vegeteert mijn moeder: ze staart afwezig door een goudgerande bril. Gemurmel over duimend drop en jeukend poeder.…

Wat is eenzaamheid wanneer je niet alleen bent tal van mensen om me heen ik lijk wel verwend Hoe eenzaam kun je zijn met een slopende ziekte als Parkinson wie zal begrijpen dat ik dit niet overwon Ik zit gevangen in mijn lijf het zit als een waas in mijn hoofd het gaat bijna niet vanzelf ik ben van mijn "eigen ik" beroofd Zo eenzaam…

Vettige levensgenoot zou aan Parkinson lijden Wie ben ik maar ik denk van ja Schoentje wrong, enge angsten dik vet troef Vallen hier toch net twee dikke politievrouwen binnen Ze kwamen net uit het ei gekropen Bleken ook niet zo snugger of onderlegd Blijde boodschap dat ik drink, iets nieuws onder de zon Met een ziekte wordt niet gespot wisten…

Gedachten zoals emoties hebben ook krachten soms zijn ze mild, soms wild een omarming als troost zou fijn zijn in eenzame dagen als milde macht die het gevoel van warmte beheersen emotie van loslaten wat je dierbaar is geeft diep gevoel van onbehagen begint als wild, zelfs machteloos lijkt acceptatie maakt dat gedachte overwint wat niet…

In de wandelgang van ‘t oude hoofd dwaalt de drang van schrijven dat blijft bovendrijven in de kabbelende stroom van leven een gedachte die bewoog maar niet keren wilde het grote kind met zorgen dat in ontroering mijn moederhart verstilde en wagenwijd ontsloot ik neem het altijd mee toch eens los zal moeten laten tot voor de drempel…

Het water in de rivier neigde tot deinen merels floten er hun hoogste tierelier geheimen hulden zich in bomen wilden enkel stilte vangen als klankbord voor een bede waar ik enkel van kon dromen doch het antwoord bleef tussen wiegende takken hangen wat mij zeer verdroot een lang verdriet raakte vlot en in serene stilte trok huivering…

zegt wat te doen Mijn IK is het enige wat jij ziet Ik denk niet dat iemand jou begrijpt Jouw wonderlijke wegen Alleen diegenen die jou ook kennen Weten het, je bent geen zegen Toch zal ik het met je moeten doen De rest van mijn leven Hopelijk hou ik het vol Ik zal er alles voor geven Jij en ik altijd samen Hand in hand Je naam is Parkinson…

De Hersenstichting houdt weer haar collecte, Men wil graag geld voor hersenonderzoek. Voor menigeen valt veel te vroeg het doek Door waanzin, tumor, dementie of gekte. Klop ik straks aan uw deur als collectant, Dan hoop ik dat u geeft met gulle hand.…

Jouw pijn is de mijne niet, zij is onbegrensd je adem stokt en slaat het verweer in je vel op deze dreun dansen je engelen sluiten zich tot een cirkel zonder bodem in de damp van die krater tekent zich een bloem wel tien wel duizend elk blad streelt je wonden je hebt ze zelf geschilderd je kon niet anders je bloesems zijn de schreeuw…

Dementie, Parkinson, AFTAKELING Vergeten, niet kunnen, niet WILLEN Niet mogen, geen steun, geen HOUVAST Geloven, rotsvast, eindelijk BEGRIP Danbaarheid, genegenheid, VERGEVING Einde verhaal, intense BELEVING…