Netgedichten

netgedicht (nr. 10.965):

Gekooid

Getemd, gekooid
Gevangen achter medicijnen
De kop nog goed
Het lijf beperkt
De ruimte die ik heb
De hindernissen die je steeds weer merkt

Getemd, berooid
Beperkt in het verlangen
De kop nog goed
Maar in de geest gevangen
voel ik de verandering
Draait alles slechts één richting op
met droeve melodie
waarin ik mijzelf vervagen zie

Daar kan ik mij steeds minder tegen weren
daar leef ik mee
en zal ik straks nog sterker
in eenzaamheid verkeren