Alle inzendingen over pompeii

na jaren vind ik mezelf terug gestold naast de honden van Pompeii…

De mozaïeken in de woning Met purperhennen, citrusvruchten Deden de gasten dieper zuchten Ten huize van de vissauskoning Er was even wat consternatie Bezorgdheid onder de vriendinnen Als het maar niet zou herbeginnen Het trillen tijdens glans en gratie De wijn leek zorgen weg te spoelen Maar aan het einde van de nacht Ging alles…

Totaal verduisterd een "zondige" stad in puin en toch de zon zien?…

bergen zijn de steenpuisten van Moeder Aarde kraters en kloven de littekens die ze vaak achterlaten Als ze op uitbarsten staan berg je dan maar probeer mogelijk de magma en lava uit de weg te gaan lukt dit niet dan wordt je misschien ooit eens opgegraven vanonder puimsteen en as zoals het lot ook eens Pompeii beschoren was…

houdt juist dat siert je elegante integriteit Je mystieke sferen boren door mijn hart je bent mooier dan je kunstwerken maar dat laat je onaangeroerd terwijl je met grote kundigheid de wervelwinden veredeld droom ik van een heldere nacht waarin ik jou als een Picasso vereeuwig en zonder oneffenheden zoals de Grieken beelden hakten Pompeii…