ik huiver mijn woorden
de poolwind in
een ijsbeer vangt ze,
warmt ze
ik huiver mijn woorden
naar zwarte schimmen
ze flakkeren tegen de wand
het vuur brandt
ik huiver mijn woorden
naar een kaars
de vlam verdeelt ze
en heerst…
Blad na blad laat je ze vallen
wegwaaien met een poolwind
gecreƫerde demonen die het vergallen
Het is uiteindelijk het lied dat wint
Legende in jezelf
maak er hetzelfde feest van
elf na elf
Er bestaat niks wat niet kan, niet dan?…
hij strekt de nek en spitst de neus
hij woont in een mantel van vet
omsloten door een vacht van gebroken wit
die golft in de poolwind
een straal tekent een scherpe hoek
tussen driftend pakijs en de lage zon
die hier geen sprankel verkwist
dus weert hij het water en bewaart de gloed in zijn bloed
de moeder kruipt door een tunnel
in…
Harde winterdagen hebben het zonlicht omgebracht
het oog reikt niet ver
het zicht is lang geleden met de zwaluwen vertrokken
ergens waaien als duistere banieren
ruwe manen in de poolwind
vlokkerig buitelt de nacht over de vlakte
alles valt stil in onontgonnen werelden
dan raken de muren behaard
traag bewegen ze zonder te scheuren
naar de…
Een sneeuwvlokkenzee golft
op de woestzieke poolwind
zwarte flarden tegenlicht
braken over het naakte land.
Nachtuilen vinden weer trots
puffen veren tot winterkleed
vleugels wenken tot wijze stilte
wieken ronden ijl, ijler, hoog.
Zo droom ik late avonduren
zonder tijd, zonder doel, zomaar.…