Alle inzendingen over reacties

Je doorbrak mijn jarenlang opgebouwde muur Omdat ik dacht dat je om me gaf Met je lieve woorden en cadeaus nam je men vertrouwen Daarna brak je alles af Eerst gaf je me terug zelfvertrouwen Dan misbruikte je me zonder dat ik het besefte Jaren later kwam ik tot de conclusie Dat jou vriendschap niet meer was dan een illusie Nu probeer…

Een willekeurige greep uit de kandidatenlijsten van kieskring 8 (Utrecht) voor de verkiezing van de leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal op woensdag 22 november 2023... __________________________________ AFSPIEGELING Onder den haegen van de rozenbaum zie ik abidi dong cai fan en lee en geef een rondje aan de kandidaten die…

jij wist mijn huid te raken met plooien en rimpels te praten over geboorte leven en dood in lichtjes bewegen kleurde tijd een warm onderscheid in diverse lagen door hun reacties op dagelijkse vragen nog is de souplesse groot maar vaste gewoonten en tradities hebben de plooien dieper gemaakt tot onoverbrugbare kloven waarvan…

Vreemd, net even anders, anders dan de rest, een groot verschil, ik, jij, wij, pijn, het zal nooit veranderen, wij zijn zo anders, de manier waarop, reacties, gebaren , uitgesloten, verschil, ik voel het niet, jij wel , maar waarom?…

De vieren op onze gedichten Komen van het muggenziften En van het weinig tolereren Van wat de ander mag inspireren Verwrongen geesten beletten Ons creatief letterzetten Maar we zijn ook van harte gerust De dichtkunst wordt zo niet geblust Artistiek moraliseren zal ondeugden niet leren de reacties zo bout tonen hen kil en koud Dus…

Vermakelijk wil ik door het leven Artistiek zijn wil ik beleven Ik geef mezelf een zeven Om aan een acht te kunnen kleven Ik ben alleen niet met zijn tweeën Reacties zijn onstuimig, maar geven mij leven Vermakelijk puzzel ik, ik kan zweven Ooit zal ik aan een negen kleven Vermakelijk droom ik van een tien Ik heb het trucje al zo…

ik voelde jouw vingers langs mijn huid glijden de kleine stops in het even verwijlen voor intensiever contact je volgde de wegen van wind en de zon raakte reacties die bruinend gezondheid gaven ogenschijnlijk bleek de verdediging goed maar onder de huid verscheen de kleine sproet zij hoorden daar niet thuis de schraalheid…

' en 'Worm' van Trawant, en de reacties daarop van Adriaan van Dam, inspireerden mij tot het volgende versje: --- --- --- Het gevaar loert overal Van rupsen en van wormen Agressie op ied're hoek In hele rare vormen Uilen zomaar in je nek En slangen om je been Spinnen die heel giftig zijn Daar kun je niet omheen Mij zal niemand…

Jij maakt reacties los bij mensen, Met je mooie lichtspel. Alleen overdag zal jij te zien zijn, Maar dan sta je er ook vol trots. Je kan niet zonder regen en zonneschijn, Als één van beide vertrekt, verdwijn jij weer plots. Jij zal altijd belangrijk voor mij zijn, Ten tijde van blijdschap en verdriet.…

ik weet dat jouw lach de jaren overleeft jij hebt harten beroerd emoties losgeslagen die voorheen vrijwel geen reacties gaven handen gereikt sferen en stemmingen geladen in een wonderlijke parade van intens plezier waarbij grenzen vervagen omdat liefde alles kan dragen het is de ultieme vrijheid die straalt uit je ogen waar lichaamstaal…

Ik mis de tijd De tijd zonder zorgen Een tijd van vreugde Op een zondagmorgen Een tijd van mooie momenten Met broer en zus Een tijd van jonge liefde En de eerste kus Die tijd komt nooit meer terug Ook al zou ik dat soms wensen Maar helaas gaat dat niet Alles heeft zijn grenzen…

Als je niet meer weet wat je voelt Dan weet niemand wat je bedoelt Hulp krijg je dan niet Want niemand ziet je verdriet Dit gevoel is echt niet fijn Op deze manier wil je er niet meer zijn En toch moet je verder met je leven Ook al is het maar voor even Want ik weet, met deze pijn Zal het einde niet zo ver weg zijn…

ABJECT Mijn zelfverzonnen woorden fulmineren Maar wat jij produceert in je gedicht Is voor 'ons Snelsonnet' abject, te licht Ik kaats jou de bal terug Bart, om te leren Dat actualiteit iets anders is Dan zwammen over drank en zottenis LAFELLOOS Al noemde ik m'n sneldicht "Laveloos" Dan kon je die Van Dale laten rusten…

vergeten gedachten nog warm kleurden van lang geleden toen kleine blosjes uit het niets met onverwachte felheid je huid tekenden je leek beduusd door het ongewild gebeuren keek verlegen maar je lach hield de veranderingen toch niet tegen een charmante knuffel en een draai met lieve zwaai de jaren hebben die heerlijke jeugdige reacties…

Bibberend zet ik mijn grote stap een klein beetje pleinvrees overwonnen met durven nog maar pas begonnen toets ik onzeker een tree van mijn trap Voorzichtig beklim ik mijn wezen leg mijn leven in de schaal en lijm met mijn verhaal in hortende rijm -Wat doet het goed dit eindelijk te lezen- Van de reacties schiet ik nokje vol moeilijk ook…

liefde kent geen leeftijd gelukkig niet en godzijdank anders had ik jou mijn lieve meid nu niet naast me op de bank vakantie vieren en zoveel meer Alles doen wij lekker samen alleen de reacties, die doen soms zo zeer dat zal je toch moeten beamen omdat er zoveel over ons "gevonden is" terwijl ze ons niet eens kennen 'k wist niet dat liefde…

zeg het is een heel gedoe de mensen om me heen ze bedrukken mijn keel de mensen om mij heen behandelen me als een crimineel ik heb nog nooit iets fout gedaan heb mensen willen helpen ik heb echt alleen maar een beetje hun problemen proberen te verhelpen blijkbaar was het niet goed en had ik het niet moeten doen het bleek aan hun reacties…

Een schok trok door de site, Adriaan geveld, hoe nu gesteld met zijn te gekke reacties, hoe nu verder zonder zijn geschrijf, een electrische schok trok door de site, Adriaan ziek, dat kan toch zomaar niet? Jawel, dat kan wel dat overkwam hem en wat nu?…

zeker geen uitzondering dat ik ademloos ga lezen niet weet wat de titel zal wezen dat noemen de realisten inspiratie zeker is, het gaat zonder transpiratie kennelijk is ons brein er mee geladen ik mag mij in die weelde baden mijn pen in mijn rechterhand zorgt dat het op papier belandt het is fijn dat lezers reageren ik kan van hun reacties…

Zoekend in het donker Zoek ik naar het licht Op een oplossing die ik zoek Heb ik nog lang geen zicht Mijn hoofd zit vol met zorgen Telkens vraag ik me af Komt er nog een morgen Ik leef telkens van dag tot dag Dat zie je wel aan men gedrag Binnenin ben ik aan het schreeuwen Langs buiten zie je alleen een lach Hoe lang hou ik dit nog vol…

Het vrouw- en mensonvriendelijke drietal is doodleuk terug, door draaitol John de Mol die stelt: hun tegenstem is waardevol maar maakt voor geld door disrespect een knieval. Geef hem voor zijn manier van zaken doen een Loden Mol. Hij heeft geen cent fatsoen.…

Op maandag publiceer ik sinds twee jaar Een actueel en vormvast snelsonnetje Het formuleren blijft een leuk verzetje Maar wat ik mis is pittig commentaar De lezer ventileert niet graag kritiek Slechts Petra Hermans dient mij van repliek…

Geen reacties bij het in elk opzicht geslaagde, m.i. toch alleszins chapeauwaardige (waar blijft het hoedje?) snelsonnet van Theo Danes van vandaag?…

kan haten daarvoor is de liefde mij te groot schrijf wel graag dingen van me af geef ziel en zaligheid dan bloot Ben altijd blij met een reactie zo leer je ook de mensen kennen de één is lief, de ander soms opstandig en daar moest ik eventjes aan wennen Maar in elk mens schuilt een hartje de ene groot, de andere wat klein maar al die reacties…

Ook andere media kregen reacties van slachtoffers.…

eerste chemokuur was ze zo ziek, dat ze niet meer verder wilde zij wees zichzelf op haar verantwoordelijkheden haar kinderen, kleinkinderen en haar man zij hadden niets gemerkt, daardoor drukten de feiten nu zwaar zij werd gedwongen, haar kale hoofd verried haar dan toch maar alles vertellen, maar dan ook aan iedereen daarna moest zij de reacties…

dacht je harder dan een steen je bent er geen je hart klopt kunstig woorden bij elkaar emoties in een loos gebaar je frutselt met gevoel knijpt teksten fijn die ooit in pijn geboren zijn de afstand is te groot om mensen van dichtbij te zien slechts koelheid geef je bloot je denken is meer zwart dan wit nuances maak je dood je reacties…

dacht je harder dan een steen je bent er geen je hart klopt kunstig woorden bij elkaar emoties in een loos gebaar je frutselt met gevoel knijpt teksten fijn die ooit in pijn geboren zijn de afstand is te groot om mensen van dichtbij te zien slechts koelheid geef je bloot je denken is meer zwart dan wit nuances maak je dood je reacties…

hebt mijn sporen gelezen, mensen gezien die iets om me geven, hun woorden zijn houvast misschien je las in mijn teksten wat ik voelde en zag ook uit de gekste in zinnen van liefde, van ogen en lach herkende jezelf in gevoel en in beeld, ervaarde hoe passie fluweelzacht je ontvankelijk egootje streelt jij laat je weer leiden door reacties…

De reacties? De contacten? Maar dat was het niet. Verduidelijking kreeg ik niet. Vol met vragen liep ik rond. Dagen lang, Dagen lang in tranen. Ik hoopte dat je een grapje maakte, maar dat was het niet. Helaas! De vragen blijven onbeantwoord...…