Alle inzendingen over sandra hoffmann

Geritsel van bladeren lijkt het enige wakkere geluid het is laat in de zomernacht En wij lopen midden op straat door slapende dorpswijken "Het is een nacht" te zingen De straatverlichting aan jouw kant van de weg werpt jouw schaduw over mij heen Als de wetenschap dat jij al vergeven bent en mij om vergeving vraagt Je zult moeten…

Ik droom soms stiekem verder... Alweer elf jaar geleden Je blik weerspiegelt weer even in de oogappel van mijn hart Een stukje geluk uit het verleden gesneden Het steegje waar we stonden diep in die nacht Je gaf me een zoen en vroeg of ik het meende, wat ik die middag aan de telefoon zei hardop door de telefoon dacht Je keek me doordringend…

De directeur van het grand hotel café-restaurant heet hoffmann hij heeft een rekening bij de bekende amro-bank althans volgens zijn briefpapier er zijn 80 bedden en 1 lift kamers met bad douche en telefoon misschien verstaat u me niet?…

ik hou niet van vliegen vliegen zijn vies ze zitten op stront en daarna op je eten dus toen ik een vlieg zag in mijn huis die zich verschool tussen de luxaflex toen dacht ik in een nijdige bui 'jij gaat eraan' spinnen zet ik vaak buiten dat zijn nuttige dieren ze vangen vliegen en muggen vliegen zijn vies brengen…

Ik zie een gele bron omringd door rode dromen een stralend middelpunt vol werelds groene tintenpracht het lieveheersbeestje in een zingend geheel ze lacht laat je gaan verlicht door kleuren stromen de zon voorbij en zweef voel je vrij en leef -------------------------------------------------------- Bij een schilderij van Sandra…

Vandaag zocht ik de vrijheid, ik vond racende tieners op hun bikes vrije borsten aan het strand schimmige vrijheid uit een fles vrije tenen in sandalen allemaal vrij voor dat moment. Vandaag vond ik de vrijheid in de koekoek in het bos bij vrije noten uit een fluit ik zag vrije vogels in het veld vrije vissen in de vijver herten en zwijnen…

In oorlogen kies ik niet gauw partij, Maar bij de keuze in de Kaukasus Voor de Georgiër of voor de Rus Is het natuurlijk geen probleem voor mij: Als Nederlander kies ik Saakasjvili, Want aangetrouwd is hij van ons familie.…

Machteld Nancy Marian Evelyn Elske en Annet Christa Carla en Babette Ans Roos Rianne Natascha Josje Jeanne Sandra Maddy en Yvette Femke Diane Margareth Cora Connie en Suzanne Caroline Mascha en Marlies Agnes Hannah en Hatice Sonia Brigitte Sabine Nouschka Debby en Deniz Janine Jo Julia ..…

Als een ander de beslissing heeft genomen voor altijd bij jou weg te gaan Rest jou niets anders dan de pijn te verwerken van wat hij je heeft aangedaan. En natuurlijk heeft ook hij verdriet Voorzichtig kwam hij met de uitspraak Ik kan je niet gelukkig maken, zo kan het langer niet... De tijd heelt alle wonden dat hoor je overal Maar je…

Toen ik het hoorde, schrok ik en riep: 'Wat?' Ik zag haar nog met Andres samen zingen, Aan 'Showmasters' heb ik herinneringen, En naast Jos Brink stond zij in 'Wedden dat…?' De beelden blijven, ik zal ze bewaren, Maar gunde haar nog vele Gouden Jaren.…

Niemand is zo gelukkig, als zij die verblijven in het licht. Gestuurd door de liefde van deze of gene zijde. Kleuriger dan een regenboog. Helderder dan zonnestralen. Zij zijn en blijven bij ons. In ons hart en onze ziel. Kijken mee in onze dromen. wijzen ons de weg. Die ook wij ooit moeten gaan. Als we afscheid nemen van ons aardse bestaan…

jouw ogen zo donker en vol emoties jouw pijn jouw gedachtes zo belangrijk voor mij mijn gevoel zo diep zo intens doordrongen, van alles wat er omgaat in jou mijn liefde,mijn hele wezen het is voor altijd van jou…

Zag net in je ogen verdriet angst en pijn. Zag net in je ogen, dat je elders zou willen zijn. Jouw mooie groene ogen Nu omrand en rood doorlopen. Jouw mooie groene ogen, waar de glans is uitgeslopen. Zag je vechten en hopen. Voelde je moed. Zag je weer even lopen. Het voelde zo goed. Toch kun je dit niet winnen, De strijd is te zwaar…

25 Jaar gaan niet zonder slag of stoot. Soms zijn vreugde of verdriet groot. Natuurrampen en aardbevingen doorstaan, steeds maar weer opnieuw samen verder gaan. Problemen groot of klein, konden voor jullie geen reden zijn..... Wonden heelden, barsten weer open, ondanks pijn toch maar weer verder lopen. Samen over het rulle zand, kris kras…

De blaadjes gaan weer vallen. Sterker wordt weer mijn gemis. Aan warmte en geborgenheid. Iets wat ver te zoeken is. Als ik even niet verder durf, wie pakt dan mijn hand. Als mijn gevoel me even verlaat en ik doelloos dwaal door levensland. Als alles triest en troosteloos. Omgeven door druppeltjes dauw, klaar ligt voor de winter. Gaan…

Mijn zoon is geboren. Laat lieflijke geluidjes horen. Een roze lijfje, warm en zacht. Een wolk van "babypracht". Ronde billetjes, mooie handjes. Een guitig mondje zonder tandjes. Blonde haartjes, oogjes blauw. Ik hou nu al heel veel van jou.…

1 Jaar na 11 september. Er is nog woede en pijn. Het is een dag "to remember". Het zal nog jaren zo zijn. Het puin is verdwenen, maar de leegte blijft bestaan. Namen zijn verschenen, van hen die moesten gaan. De strijd is nog niet gestreden. De mensheid is door een hel gegaan. De wereld heeft veel geleden, is even stil blijven staan…

Kijk eens om je heen al die mooie bloemen Nee, wij zijn echt niet alleen ik hoor zelfs een bijtje zoemen…

De nacht valt, de natuur rust. Gevoelens worden in slaap gesust. Zorgen wegen minder zwaar. Dromen worden voor even waar. De maan en sterren houden wacht. Het leven verzamelt nieuwe kracht. Zuigt zich vol met nieuwe moed. Die diepe rust maakt alles goed.…

lieve opa mag ik nog even op je schoot wie ik ben? ach, dat komt wel weer misschien volgende week tussen zeven en acht mag je weer bezoek en hoe is het hier nog leuke dames? misschien die vrouw van kamer vier krijg je nog wel je glaasje jonge ik smokkel je volgende keer wel wat mee heb je weer een nieuwe buurman? ik hang je zwarte pak wel…

Jouw lichaam ontpopt zich, neemt vormen aan. Je bloeit op tot een flinke meid. Donkere ogen, blonde haren. Lange benen, een lieve lach. Het is toch een wonder, als je bedenkt. Dat een klein celletje je zo'n mooie dochter schenkt.…

Waar haal je de moed vandaan, mij aan te spreken, aan te raken. Hoe kun je je zo laten gaan, mijn leven kapot te maken. Ik zie alleen nog maar je ogen. Ruik je adem overal. Heb zelfs zelfmoord overwogen. Ga door een heel diep dal. Zelfs troostende armen voelen vies. Zelfs handen die willen strelen. Het is iets waar ik niet voor kies.…

Ik heb liever een mep. Doet even pijn. Maar ik weet wat ik heb, waar ik zal zijn. Geestelijk gekweld, vernederd en gekleineerd. Met verbaal geweld mijn hele ziel bezeerd. Woorden klinken, gedachten komen, tranen blinken en blijven stromen.…

Kleine jongen, grote vent. Wist ik maar hoe je werkelijk bent. Hoe je voelt, hoe je denkt. Waaraan jouw lijfje waarde schenkt. Het is moeilijk je te bereiken. Kan vaak alleen maar naar je kijken. En raden waarheen jouw gedachten gaan. Voel je helemaal alleen staan. Zou zo graag willen kijken, even over je gedachten strijken. Achter je mooie…

Een lichaam, ontzield maar ongeschonden, In een ondiepe sloot gevonden. Een beangstigende aanblik. Jouw gelaat in wit en dik. Hoe lang heb je op de dood gewacht. Heb je gestreden met onmenselijke kracht. Heb je alles gegeven wat je in je had. Kwam het zomaar op je pad. Intens verdrietig en alleen staat je familie om je heen. Na een nacht…

Ik kijk met wijdopen ogen, maar zie niets. Ik luister aandachtig, maar hoor niets. Open ramen en deuren, maar zit opgesloten. Richt me naar de zomerzon, maar voel geen warmte. Ik kijk in de spiegel naar mezelf, maar zie vreemde ogen. Zoek in mijn lichaam en ziel naar mijn eigen ik. Wanneer ben ik die verloren en wanneer vind ik die terug…

Dolend zoeken wij een weg door ons leven, ons bestaan. Soms hebben we de pech een verkeerde afslag in te gaan. Maar door overdenken en overzien en terug te keren naar het begin redden we het misschien en wandelen we de goede weg weer in.…

Ooit probeerde ik in gedachten te rijmen. Een wirwar van woorden in mijn hoofd. Trachtte zinnen aan elkaar te lijmen. Ik raakte alleen maar verdoofd. Toen vonden mijn handen pen en papier. Het duurde echter nog wel even. Maar nu staat het toch echt hier, voor mijn ogen opgeschreven.…

Geef mij jouw hand en ik voer je mee. Geef mij jouw hart ik verdraag geen nee. Geef mij jouw tranen en ik beloof je trouw. Geef mij jouw lach, dan ben ik er altijd voor jou. Waarheen onze wegen ook gaan ik zal altijd achter je staan. Door mij aan jou gegeven een vriendschap voor het leven.…

.... mijn masker afgelegd. .... geen puf meer om te praten. .... alles al te vaak uitgelegd. .... te veel toegelaten. .... mijn hart voorgoed op slot gedaan. .... mijn gevoelens genegeerd. .... te lang voor ons samen ingestaan. .... mijzelf opzettelijk bezeerd.…